Monday, November 27, 2006

Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι

Με ρώτησε η Νίνα πριν "Αλήθεια Ελενούκα εμείς γιατί φύγαμε από τη χώρα του Ποτέ?". Κ μετά σκέφτηκα ότι η διεύθυνση που ήθελα να δώσω στο Blog ήταν Neverneverland αλλά ήταν πιασμένο!!! Είμαι ένα κορίτσι που του αρέσουν πολύ τα παραμύθια. Κ γιατί παρακαλώ αυτό να είναι κακό? Μήπως επειδή μεγάλωσα? Χα! Δε μεγάλωσα κ ούτε νομίζω πως θα μεγαλώσω ποτέ. Είναι να το 'χεις μέσα σου το μεγαλίστικο κ εγώ σε καμία περίπτωση δεν το 'χω. Είμαι ακόμα κοριτσάκι πως να το κάνουμε. Κ μάλλον θα παραμείνω forever and ever. Είχα διαβάσει ένα άρθρο που χώριζε τις θηλυκές υπάρξεις σε γυναίκες κ κοριτσάκια. Δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει κάτι τέτοιο πάντως θυμάμαι συμμαθήτριά μου που τώρα περνιέται χαλαρά για 25άρα στο στυλ, στους τρόπους της, σε όλα. Κ εγώ παραμένω με τα starakia μου κ τα μονίμως μουντζουρωμένα με μαύρο μολύβι μάτια μου γιατί ακόμα δεν έχω μάθει να βάφομαι σαν rοck star ή έστω σαν άνθρωπος. Κοιτάω την τελευταία αποτυχημένη προσπάθεια να βάψω τα νύχια μου αλλά τη στιγμή που πάει να με πάρει από κάτω σκέφτομαι ότι θα τρέξω να χωθώ κάτω από το τεράστιο πάπλωμα του παιδικού μου κρεββατιού, θα πάρω αγκαλιά τη Dorothy (το σκυλάκι μου καλέ!) κ θα περάσουν όλα. Μου αρέσει να μου λένε παραμύθια το παραδέχομαι. Ίσως γι' αυτό οι αγαπημένες ταινίες να είναι τα χαζορομαντικά Hollywoodιανά τύπου Notting Hill. Μου αρέσει το happy end, το φανταστικό, το ονειρικό. Κ κυρίως μου αρέσει να ταξιδεύω με την αχαλίνωτη όπως όλη λένε φαντασία μου. Να φτιάχνω εγώ παραμύθια κ δικούς μου κόσμους. Μπορεί να είμαι απλά ονειροπόλα ή αθεράπευτα ρομαντική (όχι με την κλασσική ξενέρωτη έννοια βέβαια- θα πάρω κάτι σε Ελύτη κ ακρογυαλιά παρακαλώ) η με 63% τάση στν παράνοια όπως έβγαλε ένα test που έκανα. Η απλά ένα κορίτσι που δε μεγάλωσε ποτέ. Όπως κ όλα τα χαμένα παιδιά άλλωστε...

3 comments:

Νίνα said...

ετσι σ'αγαπαω..με μουτζουρωμενα ματια,με μουτζουρωμενα νυχια με μανω μαυρο που εχει πασαλειψει μεχρι και τα μωβ γυαλια σου, και με το τρομερα cool ανεπιτηδευτο στυλ σου :D! Ειμαστε χαμενα παιδια επειδη κανουμε τον πονο μας τραγουδι στιχους ζωγραφιες και παραμυθια...κι οχι φαρμακι για τους υπολοιπους..να ταξιδευεις ματακια μου..δεν ειναι ασχημο να ζεις σε μια παραλληλη παραμυθενια πραγματικοτητα..αυτος ο κοσμος με τα στεγανα του εχει αρχισει να μυριζει σαπιλα...

PeNNy LaNe said...

ase ninaki m! pali phga na vapsw maura ta nyxia mou k pasaleifthka oloklhrh! Grrrrrrrrrrrrrrr! Apla 3ereis ti? Gia kapoies stigmes h kanonikh pragmatikothta ginetai morfh san paramythi, alla giati pote den krataei?

Νίνα said...

μια ματια μας αξιζει απο τον παραδεισο κι αυτη κλεμμενη....λεει ο ελυτης...ισως να μην αντεχουμε και την πολυ ευτυχια ελενουκα..η μοιρα μας ειναι να ακροβατουμε και να ταλαντευομαστε..εσυ να προσπαθεις βρεις την ισορροπια σου πανω στο σκοινι..οχι να μεινεις απο την μια πλευρα, γιατι σιγουρα θα πεσεις..!τα παραμυθια που κρατανε ειναι αυτα που κτιζουμε και τους προσθετουμε κ λιγο ψεμα..οπως εγω παραμυθιαζομαι οτι θα γινει κατι με τον gmj Κι αυτο αρκει για να με κανει να χαμογελω στις γιορτες!φιλαααααακια!!!