Saturday, October 11, 2008

Κάθε τέλος, μια καινούρια αρχή





Αποφάσισα να μετακομίσω, διαδικτυακά!!! Ίσως προσωρινά, ίσως και όχι.
Αλλά ας δούμε τι συνέβει από τις 11/01/08 μέχρι τις 12/10/08, δηλαδή από το προηγούμενο post μέχρι το σημερινό.

Από τις 11/01 λοιπόν μέχρι και τις 31/01 επικράτησε ένας μήνας πανζουρλισμού, γραφειοκρατείας και αγοράς απαραίτητων καταναλωτικών αγαθών για την επικείμενη "μετανάστευση" μου στο Βασίλειο των Κάτω Χωρών.

Από την 01/02 μέχρι τις 22/06 έγινα κάτοικος Ολλανδίας και δημότης Ουτρέχτης, χωρίς υπολογιστή στο μικρό μου δωμάτιο, γεγονός που συνέβαλε δραματικά στην εγκατάλειψη αυτού του blog.

Από τις 23/06 και μετά επέστρεψα στην εγχώρια ζέστη και ηλιοφάνεια με όλα τα συμπτώματα του Ολλανδού τουρίστα, εγκαύματα από τον ήλιο, ηλίαση, υπερκατανάλωση ελληνικού φαγητού και τα λοιπά, και τα λοιπά, και τα λοιπά.

Αφού λοιπόν διέκοψα βιαίως το τελευταίο και καλύτερο κομμάτι των διακοπών μου στα Τρίκαλα για να γυρίσω να διαβάσω για τη ρημάδα την εξεταστική και πέρασα και τα 6 μαθήματα που έδωσα, αποφάσισα λόγω πολλών συγκυριών και δη μιας συνάντησης που είχα στο τελευταίο και καλύτερο κομμάτι των διακοπών μου να ξεκινήσω και ένα νέο blog, και όπου μας βγάλει.

Σας περιμένω λοιπόν στο νέο μου σπίτι :
http://mikri-eleni.blogspot.com


:)

Friday, January 11, 2008

Unchained melody


Oh, oh my love
Oh my darling
I' ve hungered for your touch
A long and lonely time

And time goes by so slowly
And time can do so much
Are you still mine?

I need your love
I need your love
I need your love
God speed your love to me

Lonely rivers flow
To the sea, to the sea
To the open arms of the sea

Lonely rivers sigh
Wait for me, wait for me
Ill be coming home
Wait for me

Oh, oh my love
Oh my darling
I' ve hungered for your touch
A long and lonely time

And time goes by so slowly
And time can do so much
Are you still mine

I need your love
I need your love
I need your love
God speed your love to me (it to me)
God speed your love to me

Έχει περάσει ένας χρόνος ακριβώς. Άντε κ μερικές ώρες. Κι όμως νιώθω πως έγινε χθες. Ήταν ίσως η πιο όμορφη στιγμή που ζήσαμε εμείς οι δύο, ίσως επειδή ήταν η πιο αληθινή. Κ ίσως είναι ένα από τα λίγα σωστά, ώριμα κ σοβαρά πράγματα που έχω κάνει στη ζωή μου.
Κ τώρα, ένα χρόνο μετά δε σκέφτομαι ούτε πόσο δύσκολα ήταν όλους αυτούς τους μήνες, ούτε πόσο δύσκολα θα είναι τώρα που θα φύγω κ ό,τι μπορεί να χανόμαστε για πάντα. Σκέφτομαι πόσο πολύ σε αγαπάω κ πόσο ωραίο είναι να είσαι ερωτευμένος. Πόσο σημαντικός μπορείς να γίνεις για κάποιον χωρίς καν να το προσπαθείς. Κ κανένα ανθρώπινο εμπόδιο δε μπαίνει ανάμεσα σε μένα κ σε σένα πια. Κ για έναν ανεξήγητο λόγο είμαι χαρούμενη κ αισιόδοξη για αυτή την ιστορία για πρώτη φορά μετά από πολύ πολύ καιρό.
Πέρυσι στα γενέθλια μου, μου είχες ευχηθεί "να σε χαιρόμαστε". Αναρωτιέμαι τι θα μου ευχηθείς φέτος... χρόνια μου πολλά λοιπόν.

Saturday, December 15, 2007

Tω αγνώστω Θεώ

Χρόνια τώρα έχω πάψει να πιστεύω σε εσένα. Οι τυπικές κουβέντες που μπορεί να πω σε κάποια προσευχή είναι καθαρά θέμα συνήθειας. Δεν σε βάζω κυρίαρχο της ζωής μου. Παίζω το παιχνίδι μόνη μου ή έτσι νομίζω.
Αν όμως υπάρχεις, σε παρακαλώ, σε ικετεύω, άκουσέ την επιθυμία της καρδιάς μου για μία φορά κ λύτρωσέ με από αυτό που περνάω. Δεν ξέρω μπορεί να με προστατεύεις, αλλά άσε με να ζήσω αυτό που θέλω κι ας υποστώ μετά τις συνέπειες. Δώσε μου ένα σημάδι ότι πράττω σωστά, ένα σημάδι να συνεχίσω. Παρά τις όποιες αντιξοότητες βλέπεις πως προχωράω κ πως δε το βάζω κάτω, οπότε κάνε για μία γ*** φορά τα πράγματα λίγο πιο εύκολα. Κάνε μου το χατίρι σε παρακαλώ.
Κ αν ισχύει ότι δίνεις στον καθένα ό,τι μπορεί να αντέξει, φτάνω στα όρια μου. Έχε το υπ' όψιν εσύ εκεί πάνω...

Wednesday, November 14, 2007

Just like heaven


Βγήκε από το μπάνιο, μπήκε στο δωμάτιο της κ έκλεισε την πόρτα πίσω της. Πήγε μπροστά από τον ολόσωμο καθρεύτη κ άφησε την πετσέτα να πέσει. Στη θέα του γυμνού της σώματος χαμογέλασε φιλάρεσκα. 10 κατάμαυρα γυαλιστερά νύχια έρχονταν σε πλήρη αντίθεση με το κατάλευκο δέρμα της. Πήρε το τσιμπιδάκι από το γραφείο διορθώνοντας τις τελευταίες ατέλειες στο πρόσωπό της, ενώ το ραδιόφωνο έπαιζε δυνατά...

you
soft and only, you lost and lonely

Άνοιξε το συρτάρι κ έβγαλε τα αγαπημένα της εσώρουχα από μάυρη δαντέλα. Έβαλε το τραγούδι να ξαναπαίξει κ άρχισε να χορεύει κ να τραγουδάει με μοναδικό ακροατήριο παιδικά παιχνίδια που είχαν απομείνει στο δωμάτιο, κούκλες κ αρκουδάκια...

Show me how you do that trick The one that makes me scream" she said "The one that makes me laugh" she said

Ένιωθε πραγματικά ευτυχισμένη. Άνοιξε την ντουλάπα κ έβγαλε ένα μάυρο καλσόν κ το μάυρο φόρεμα, ένας στενός κορσές με άπειρα κορδόνια που κατέληγε σε ασύμετρο τούλι που χάιδευε απαλά τις γάμπες της. Φόρεσε κ τα μαύρα γοβάκια. Πέρασε το μαύρο μολύβι γύρω από τα μάτια της κ χτένισε τα μακριά μαλλιά της... κ ξανακοιτάχτηκε στον καθρεφτη. Ήταν πανέμορφη, σαν νεράιδα που το έσκασε από κάπου...

Strange as angels Dancing in the deepest oceans Twisting in the water You're just like a dream

Ήταν τόσο ευτυχισμένη και τόσο όμορφη. Πήρε μια κορνίζα από το γραφείο της. Η γιαγιά κ ο παππούς. Τους είχε πια συγχωρήσει που έφυγαν πριν τους χορτάσει. Πήρε τη διπλανή φωτογραφία. Ο Μάρκος πεσμένος στο γρασίδι. Ήταν μηνών όταν πρωτοήρθε, αλλά πάνε χρόνια που τα γαυγίσματά του δεν την χαιρετάνε όταν γυρίζει σπίτι. Το είχε όμως ξεπεράσει. Πήρε τη διπλανή φωτογραφία. Έξι κορίτσια αγκαλιά, με βρεγμένα μπλουζάκια στην αυλή του σχολείου αποχαιρετούσαν το γυμνάσιο. Χαμογέλασε, θυμήθηκε τα όνειρα που εκμυστηρεύονταν η μία στην άλλη. Τι κι αν δεν τα ακολούθησαν; Τι κι αν άλλαξαν; Τι κι αν κάποιες δε μιλάνε πια κ έχουν βρει άλλες παρέες; Τι κι αν όλες έχουν βρει άλλες ζωές;
Πήρε την τελευταία κορνίζα κ χάιδεψε το τζάμι, το φίλησε απαλά κ ψυθίρισε "είμαι σίγουρη πως η καινούρια κοπέλα σου θα σε προσέχει". Εξάλλου όλα πια είχαν διορθωθεί. Χαμογελώντας βγήκε έξω.

Spinning on that dizzy edge
I kissed her face and kissed her head And dreamed of all the different ways I had To make her glow

Βγήκε από το δωμάτιο κ πήγε στο σαλόνι. Οι γονείς της έβλεπαν κάποια δραματική σειρά κ ήταν προσηλωμένοι, σχεδόν δεν την κατάλαβαν.
"Μαμά, μπαμπά?"
"Θα βγεις?"
"Ναι, θα αργήσω λίγο"
"Έπρεπε να το πεις στην αδερφή σου, να φύγετε με το αμάξι. Θα πήγαινε για φαγητό με τον αρραβωνιαστικό της"
"Καληνύχτα"
"Ξέχασες το ράδιο ανοιχτό"

Αλλά είχε ήδη φύγει. Μπήκε στο ασανσέρ κ πάτησε το κουμπί. Έφτασε, άνοιξε την πόρτα κ βγήκε έξω. Περπάτησε λίγο, σταμάτησε κ κοίταξε μπροστά. Έβλεπε όλη την πόλη. Το χαμόγελο της απόλυτης ευτυχίας καθρευτιζόταν στο πρόσωπό της. Πήρε βαθιά ανάσα, έκλεισε τα μάτια κ έπεσε στο κενό.

"Why are you so far away?" she said
"Why won't you ever know that I'm in love with you
That I'm in love with you"

Sunday, October 07, 2007

In the sky with diamonds


Απόψε δε θα γράψω κ για πρίγκηπες κ πεφταστέρια, ούτε για αδικοχαμένους έρωτες κ την άτιμη κοινωνία που μας περιβάλλει. Θα γράψω για στιγμές.
Γιατί υπάρχουν κάποιες στιγμές απλές κ πανέμορφες. Στιγμές που περνάς καλά κ γελάς με την ψυχή σου. Και μετά ξαφνικά όλοι σταματάνε για λίγο. Λένε πως όταν από εκεί που ακούγονται γέλια κ φωνές ξαφνικά επικρατήσει ησυχία περνά ένα φάντασμα. Ή ένας άγγελος. Ή απλά όλοι σταμάτησαν γιατί σκέφτονται τι να 'ναι αυτό που τους κάνει να νιώθουν τόσο όμορφα. Βλέπετε, έχουμε ξεχάσει πως η ευτυχία είναι μικρές απλές στιγμές. Στιγμές που το φως κ η σκιά μπλέκονται χρωματίζοντας τον καμβά. Στιγμές που γεννάνε ένα χαμόγελο, αληθινό. Από αυτά που τα βλέπεις κ θες να παγώσεις τη σκηνή κ να την τραβήξεις φωτογραφία. Ξέρεις σκηνές σαν την παλιά διαφήμιση της Coca Cola με την παρέα 20ρηδων μετά τη συναυλίαμέσα στο μετρό... Ένα πράγμα που θα γούσταρα πολύ είναι να πάρω μια Polaroid σαν αυτή της συνονόματης Penny Lane στο Almost Famous και να τραβήξω όλους μου τους φίλους φωτογραφία κ να τις κολλήσω σε ένα ταιράστιο χαρτόνι στον τοίχο. Ή μια απλή μηχανή, κ να κάνω τις φωτογραφίες μου με τους φίλους μου αφίσες σε όλο το σπίτι. Να γελάνε, να κάνουν βλακείες κλπ.
Έζησα μια τέτοια στιγμή πολύ πρόσφατα. Που ήθελα να την παγώσω, να κρατήσω το χαμόγελο. Κ μαζί μ' αυτό τη σκέψη πως έτσι θέλω να χαμογελάς πάντα.
Υπάρχουν στιγμές ακόμα πιο παράξενες. Σαν να σε περίμεναν για να τις ζήσεις. Είναι μια μικρή τοσοδούλα στιγμή που μπορεί να μην αποτελεί το νόημα του κόσμου, αλλά την απάντηση που έψαχνες σε ένα κιτρινισμένο από το χρόνο ερώτημα. Εκείνη τη στιγμή μπορεί να μην ξέρεις πως να αντιδράσεις αλλά μετά το σκέφτεσαι κ λες "μα ναι, αυτό είναι" κ χαμογελάς. Αυτές τις στιγμές δημιουργείς μέσα σου μια ασυνήθιστη χαρά. Όχι την άγρια χαρά που σε πλημμυρίζει όταν τρέχεις πάνω σε μια μηχανή. Μια χαρά ήρεμη, παράξενη κ ανακουφιστική. Ένα συναίσθημα περίεργο, σαν χιλιάδες μικρές πεταλουδίτσες να πετάνε μέσα στο στομάχι σου. Αυτές τις στιγμές καταλαβαίνεις τι άνθρωπο έχεις δίπλα σου.
Μια φορά στη δευτέρα γυμνασίου σε μια εκδρομή κάναμε βόλτα με την καλύτερή μου φίλη τότε κ μου έλεγε πως οι άνθρωποι είναι σαν τα διαμάντια. Όσο περισσότερες πλευρές έχουν τόσο πιο πολύτιμα είναι. Δεν ξέρω αν ισχύει ή όχι κ ούτε σκοπεύω να το ψάξω προς το παρόν τουλάχιστον. Μου φτάνει απλά που μέσα από κάποιες στιγμές καταλαβαίνω πως οι άνθρωποι που είναι γύρω μου είναι αληθινά διαμάντια, ανεξάρτητα από τον αριθμό των πλευρών τους.

Monday, September 24, 2007

Yours truly angry blogger


"Κάθε χρήστης του internet μπορεί να ανοίξει ένα blog. Στην πραγματικότητα έχει την ευχέρεια να γράφει τα δικά του κείμενα, τα άρθρα, τις εμπειρίες, χωρίς τους τεχνικούς περιορισμούς του παρελθόντος. Είναι τόσο εύκολο όσο το να στείλεις ένα email - και αυτό έδωσε τη δυνατότητα σε όλους όχι μόνο να επικοινωνήσουν, αλλά και να δημιουργήσουν.

Η ελευθερία του internet συγκρούεται με την προάσπιση των δικαιωμάτων δημιουργίας, τις περισσότερες φορές όχι από δολιότητα, όσο από παρεξήγηση. Οι ενδιαφερόμενοι "αντιγραφείς" θεωρούν ότι εξ αντικειμένου τα internetικά κείμενα γράφθηκαν για να μοιραστούν, και αν ο δημιουργός δεν έχει δηλώσει το αντίθετο, δεν αντίκειται στις προθέσεις του η δημοσιοποίησή τους.

Σκοπός του ask2use δεν είναι η νομική κατοχύρωση του δημιουργού, όσο η αποφυγή παρεξηγήσεων. Βασίζεται στην καλή θέληση των ενδιαφερoμένων να σεβαστούν τις διαθέσεις του δημιουργού, και να πράξουν αναλόγως. ..."

ask2use


Πνευματική ιδιοκτησία ή πνευματικά δικαιώματα ονομάζονται τα αποκλειστικά δικαιώματα των πνευματικών δημιουργών στο έργο τους

Το πνευματικό δικαίωμα περιλαμβάνει το δικαίωμα της εκμετάλλευσης του έργου (περιουσιακό δικαίωμα) και το δικαίωμα της προστασίας του προσωπικού δεσμού του δημιουργού του προς αυτό (ηθικό δικαίωμα)

el.wikipedia/Πνευματική ιδιοκτησία


Επειδή τα blogs είναι ένα καινούργιο μέσο διαδικτυακής επικοινωνίας, οι κανόνες που τα συνοδεύουν είναι ελάχιστοι, με αποτέλεσμα η κατοχύρωση του περιεχομένου τους να γίνεται ολοένα και πιο μηδαμινή. Έτσι, υπάρχουν περιπτώσεις που το περιεχόμενο των blogs αντιγράφεται, χωρίς την άδεια των ανθρώπων που έχουν διατυπώσει το κείμενο, με αποτέλεσμα δημοσιογράφοι , και όχι μόνο, να οικοιοποιούνται τα κείμενα, ξεχνώντας τον αρχικό τους συγγραφέα. Η προσπάθεια που γίνεται για να ελαττωθεί η έκταση αυτού του προβλήματος είναι αρκετά μεγάλη.

el.wikipedia/blog



Οι συνεχείς εξελίξεις στο πεδίο της τεχνολογίας αλλά και η εμπειρία από την οκταετή εφαρμογή της νομοθεσίας για την προστασία προσωπικών δεδομένων κατέστησαν αναγκαία την τροποποίηση ορισμένων διατάξεων του ν. 2472/97 για την προστασία του ατόμου από την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα. Η παρούσα τροποποίηση συμπληρώνει άλλες που προηγήθηκαν

Αιτιολογική έκθεση νομοσχεδίου του Υπουργείου Δικαιοσύνης που κατοχυρώνει το απόρρητο των ηλεκτρονικών επικοινωνιών


Ενδεικτικά και όχι περιοριστικά δεν επιτρέπεται στους χρήστες να χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες του Pathfinder.gr για:

  1. Ανάρτηση, δημοσίευση, αποστολή, μεταφορά ή χρήση άλλης μεθόδου για την εγκατάσταση περιεχομένου που είναι παράνομο, επιβλαβές, παραπλανητικό, απειλητικό, προσβλητικό, επιζήμιο, δυσφημιστικό, χυδαίο, βίαιο, υβριστικό, ρατσιστικό ή άλλως αποδοκιμαστέο, παραβιάζει την προσωπικότητα και τα προσωπικά δεδομένα άλλων, προκαλεί συναισθήματα μίσους κλπ
  2. Ανάρτηση, δημοσίευση, αποστολή, μεταφορά ή χρήση άλλης μεθόδου για την εγκατάσταση περιεχομένου από άτομο που δεν έχει δικαίωμα να διαθέσει το συγκεκριμένο περιεχόμενο βάσει νόμου ή βάσει εμπιστευτικής σχέσης.
  3. Ανάρτηση, δημοσίευση, αποστολή, μεταφορά ή χρήση άλλης μεθόδου για την εγκατάσταση λογισμικού ή περιεχομένου κάθε μορφής (κειμένου, εικόνας, ήχου, video, animation) που παραβιάζει οποιαδήποτε δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας οποιουδήποτε φορέα
  4. Ανάρτηση, δημοσίευση, αποστολή, μεταφορά ή χρήση άλλης μεθόδου για την εγκατάσταση οποιασδήποτε αυτόκλητης διαφήμισης ή άλλου περιεχομένου προώθησης προϊόντων ή υπηρεσιών ή τρίτων δικτυακών τόπων, την αποστολή ανεπιθύμητων και μη προσκαλούμενων από τον λήπτη ηλεκτρονικών μηνυμάτων και οποιαδήποτε άλλη μορφή ανεπιθύμητης προώθησης περιεχομένου.
όροι χρήσεις pathfinder


Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν είχα ψάξει το θέμα νωρίτερα. Αλλά παθούσα κ μαθούσα. Για να είμαι απολύτως ακριβής παθούσα όχι κυριολεκτικά αλλά στο βαθμό που είναι παθών όποιος χρήστης blog λάβει υπ' όψιν του το γεγονός. Πόσο μάλλον όταν η Horace, η Νina κ η Bliss είναι φίλες μου κ στον αληθινό κόσμο.

Για του λόγου το αληθές προ ολίγου με ενημέρωσαν η Horace κ η Nina ότι κείμενα από τα blog τους είχαν κλαπεί κ αναδημοσιευτεί στο http://stathmos-koropi.pblogs.gr

Ψάχνοντας λοιπόν βρήκα αρκετά αναδημοσιευμένα κείμενα ΑΥΤΟΥΣΙΑ μόνο με αλλαγή φωτογραφίας, όπου εννοείται ότι η ιδιοκτήτρια του blog εμφανιζόταν σαν συγγραφέας τους.

Τώρα τι να πω? Ότι αυτός που το έκανε θα έπρεπε να ντρέπεται? Αφού δεν το ένιωσε την ώρα που το έκανε, δεν έχω κ πολλές προσδοκίες... Ότι η πράξη είναι αηδιαστική κ ηλίθια από μόνη της? Ή το γεγονός ότι δύσκολα θα μαθευόταν παραγράφει το έγκλημα? Όπως είχε πει κ η Nina, δεν έχουμε blog επειδή είναι της μόδας. Προφανώς υπάρχουν κ κάποιοι που αρέσκονται στο να καπηλεύονται πνευματικές αναζητήσεις άλλων για να φαντάζει το δικό τους blog πιο μοδάτο...

Νομική κατοχύρωση όπως θα δείτε κ από τα παραπάνω link δεν υπάρχει. Αλλά κ να υπήρχε (που προσωπικά πιστεύω πως σε μερικά χρόνια θα υπάρξει) βρείτε μου σας παρακαλώ μια ηθική αποζημίωση αντάξια του συναισθήματος να βλέπεις το ημερολόγιο σου να διαβάζεται με τον πιο χυδαίο τρόπο... on-line ημερολόγιο κ ανοιχτό σε καλοπροαίρετους αναγνώστες το δέχομαι, αλλά κ πάλι λίγος σεβασμός δεν βλάπτει.

Αν κ μου αρέσει το happy end ξέρω πολύ καλά πως κάτι τέτοιο δεν υφίσταται. Αντ' αυτού προτείνω στην ιδιοκτήτρια του http://stathmos-koropi.pblogs.gr να κάνει κάτι χρήσιμο για την blog-κοινότητα δημοσιέυοντας μία λίστα με τα κείμενα που έχει ανεβάσει κ τους πραγματικούς συγγραφείς τους. Αν μη τι άλλο να την ανακαλύψουν κ αυτοί κ εμείς αυτούς. Κ μαζί με αυτή μου την πρόταση στέλνω κ τη λύπησή μου σε αυτή κ τους ομοίους της.

Stars shining right above me

Sunday, July 22, 2007

I'm leaving on a jet plane

Λίγο η ζέστη, λίγο η αναμονή των διακοπών, λίγο το παιχνιδάκι της oscoul... ιδού οι 5 αγαπημένοι μου προορισμοί:


1) Νέα Υόρκη




Πολύβουοι δρόμοι, άπειρος κόσμος να τρέχει να προλάβει, μέσα σ' αυτούς κ εγώ με τεράστια μαύρα γυαλιά. καπέλο κ άπειρες σακούλες με ψώνια, όλα τελευταία λέξη της μόδας, ενώ το γραφείο μου σε ένα κορυφαίο περιοδικό με περιμένει πριν τα ξέφρενα ολονύχτια parties.


Πριν όμως κάνω την καριέρα στη Νέα Υόρκη...



2) Λατινική Αμερική





Εδώ η φωτογραφία είναι από το Μεξικό, όμως ονειρεύομαι μια μέρα να πάρω ένα σακίδιο κ μια μηχανή κ να κάνω το γύρο της...



Κ αφού τελειώσω την κουραστική περιπλάνηση



3) Άγιος Δομίνηκος, Καραϊβική





Πέραν των καθαρά προσωπικών ευσεβών πόθων που με θέλουν εκεί, θα ήθελα πολύ να νιώσω πως είναι να ζεις σε έναν επίγειο παράδεισο, με φοίνικες, cocktails, τιρκουάζ παραλίες... κ για να μπορώ να τραγουδάω I was swimming in the Carribean βρε αδερφέ!


Αλλα για να μην ξεχνάω τη γνήσια ρομαντική φύση μου...


4) Παρίσι






Ήχοι από ξυλόφωνα κ ακορντεόν στους δρόμους, ρομαντικοί ζωγράφοι στην Μονμάρτη, ευαίσθητοι συγγραφείς που ψάχνουν την πεταλούδα τους στο Moulin Rouge, απόηχοι από το Μάη του '68, μικρές Amelie που φωνάζουν "cappes, pas cappes?", τραγουδιστές στους δρόμους, ξεχασμένοι τσιγγάνοι σε οδηγούν στην Αυλή των θαυμάτων, η μυρωδιά του ζεστού γαλλικού καφέ κ του φρεσκοψημένου croissante σε ένα bistrot. σ' ένα δρομάκι κάπου πίσω απο την Παναγία των Παρισίων όπου ο Κουασιμόδος χτυπάει ακούραστα τις καμπάνες του...



last but not least κ εξίσου επιθυμητό με τους προηγούμενους προορισμούς




5) Παξοί







Πέραν του ότι είναι στο Ιόνιο, άρα υπάρχει με διάχυτη βενετσιάνικη αύρα, έχει εκπληκτικές παραλίες, πανέμορφη φύση κ χώρα, μικρό νησάκι, περπατήσιμο άνετα, τρελή ζωή, απίστευτο κόσμο - με έμφαση στους Ιταλούς φοιτητές τον Ιούλιο κ τον Αύγουστο- κ όταν έχεις τέτοια ομορφιά δίπλα σου γιατί να πας αλλού? Τέλος πάντων, το θεωρώ κορυφαίο ελληνικό νησί κ ανυπομονώ να πάω...
Εντάξει, εντάξει θέλω να κάνω δεκαπενταύγουστο με το Χριστόφορο υπάρχει πρόβλημα?