tag:blogger.com,1999:blog-371948752024-03-07T03:35:53.548-08:00ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗ - ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΗΣHush, its okay, dry your eyes
dry your eyes
Soulmate dry your eyes
dry your eyes
Soulmate dry your eyes, 'cause soulmates never diePeNNy LaNehttp://www.blogger.com/profile/14625774310602538273noreply@blogger.comBlogger30125tag:blogger.com,1999:blog-37194875.post-31603449827013946252008-10-11T16:41:00.000-07:002008-10-11T17:38:39.338-07:00Κάθε τέλος, μια καινούρια αρχή<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://fc73.deviantart.com/fs7/i/2005/223/8/5/Start_Something_New__by_Lexicus.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px;" src="http://fc73.deviantart.com/fs7/i/2005/223/8/5/Start_Something_New__by_Lexicus.jpg" alt="" border="0" /></a><br /><br /><br /><br />Αποφάσισα να μετακομίσω, διαδικτυακά!!! Ίσως προσωρινά, ίσως και όχι.<br />Αλλά ας δούμε τι συνέβει από τις 11/01/08 μέχρι τις 12/10/08, δηλαδή από το προηγούμενο post μέχρι το σημερινό.<br /><br />Από τις 11/01 λοιπόν μέχρι και τις 31/01 επικράτησε ένας μήνας πανζουρλισμού, γραφειοκρατείας και αγοράς απαραίτητων καταναλωτικών αγαθών για την επικείμενη "μετανάστευση" μου στο Βασίλειο των Κάτω Χωρών.<br /><br />Από την 01/02 μέχρι τις 22/06 έγινα κάτοικος Ολλανδίας και δημότης Ουτρέχτης, χωρίς υπολογιστή στο μικρό μου δωμάτιο, γεγονός που συνέβαλε δραματικά στην εγκατάλειψη αυτού του blog.<br /><br />Από τις 23/06 και μετά επέστρεψα στην εγχώρια ζέστη και ηλιοφάνεια με όλα τα συμπτώματα του Ολλανδού τουρίστα, εγκαύματα από τον ήλιο, ηλίαση, υπερκατανάλωση ελληνικού φαγητού και τα λοιπά, και τα λοιπά, και τα λοιπά.<br /><br />Αφού λοιπόν διέκοψα βιαίως το τελευταίο και καλύτερο κομμάτι των διακοπών μου στα Τρίκαλα για να γυρίσω να διαβάσω για τη ρημάδα την εξεταστική και πέρασα και τα 6 μαθήματα που έδωσα, αποφάσισα λόγω πολλών συγκυριών και δη μιας συνάντησης που είχα στο τελευταίο και καλύτερο κομμάτι των διακοπών μου να ξεκινήσω και ένα νέο blog, και όπου μας βγάλει.<br /><br />Σας περιμένω λοιπόν στο νέο μου σπίτι : <blockquote><a href="http://mikri-eleni.blogspot.com/">http://mikri-eleni.blogspot.com</a></blockquote><br /><br />:)PeNNy LaNehttp://www.blogger.com/profile/14625774310602538273noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-37194875.post-47878147996939816792008-01-11T04:06:00.000-08:002008-01-11T04:30:12.878-08:00Unchained melody<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnHglAVbQkNLm1FWh3xReN2mvZFA2WzQH0ps4-SZufhNIGt5QlDJlDa2yqAxopU35YQ-SQuBKy41llR8tQAztOWFtYEdRoVatclGrHA0__frcIrYSBE9KKqMVG6RBZQJQNmxTo/s1600-h/31_Flavors_by_Adelaida.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnHglAVbQkNLm1FWh3xReN2mvZFA2WzQH0ps4-SZufhNIGt5QlDJlDa2yqAxopU35YQ-SQuBKy41llR8tQAztOWFtYEdRoVatclGrHA0__frcIrYSBE9KKqMVG6RBZQJQNmxTo/s400/31_Flavors_by_Adelaida.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5154195269703646466" border="0" /></a><br />Oh, oh my love<br />Oh my darling<br />I' ve hungered for your touch<br />A long and lonely time<br /><br />And time goes by so slowly<br />And time can do so much<br />Are you still mine?<br /><br />I need your love<br />I need your love<br />I need your love<br />God speed your love to me<br /><br />Lonely rivers flow<br />To the sea, to the sea<br />To the open arms of the sea<br /><br />Lonely rivers sigh<br />Wait for me, wait for me<br />Ill be coming home<br />Wait for me<br /><br />Oh, oh my love<br />Oh my darling<br />I' ve hungered for your touch<br />A long and lonely time<br /><br />And time goes by so slowly<br />And time can do so much<br />Are you still mine<br /><br />I need your love<br />I need your love<br />I need your love<br />God speed your love to me (it to me)<br />God speed your love to me<br /><br />Έχει περάσει ένας χρόνος ακριβώς. Άντε κ μερικές ώρες. Κι όμως νιώθω πως έγινε χθες. Ήταν ίσως η πιο όμορφη στιγμή που ζήσαμε εμείς οι δύο, ίσως επειδή ήταν η πιο αληθινή. Κ ίσως είναι ένα από τα λίγα σωστά, ώριμα κ σοβαρά πράγματα που έχω κάνει στη ζωή μου.<br />Κ τώρα, ένα χρόνο μετά δε σκέφτομαι ούτε πόσο δύσκολα ήταν όλους αυτούς τους μήνες, ούτε πόσο δύσκολα θα είναι τώρα που θα φύγω κ ό,τι μπορεί να χανόμαστε για πάντα. Σκέφτομαι πόσο πολύ σε αγαπάω κ πόσο ωραίο είναι να είσαι ερωτευμένος. Πόσο σημαντικός μπορείς να γίνεις για κάποιον χωρίς καν να το προσπαθείς. Κ κανένα ανθρώπινο εμπόδιο δε μπαίνει ανάμεσα σε μένα κ σε σένα πια. Κ για έναν ανεξήγητο λόγο είμαι χαρούμενη κ αισιόδοξη για αυτή την ιστορία για πρώτη φορά μετά από πολύ πολύ καιρό.<br />Πέρυσι στα γενέθλια μου, μου είχες ευχηθεί "να σε χαιρόμαστε". Αναρωτιέμαι τι θα μου ευχηθείς φέτος... χρόνια μου πολλά λοιπόν.PeNNy LaNehttp://www.blogger.com/profile/14625774310602538273noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-37194875.post-22383540760455777182007-12-15T08:58:00.000-08:002007-12-15T09:28:55.706-08:00Tω αγνώστω ΘεώΧρόνια τώρα έχω πάψει να πιστεύω σε εσένα. Οι τυπικές κουβέντες που μπορεί να πω σε κάποια προσευχή είναι καθαρά θέμα συνήθειας. Δεν σε βάζω κυρίαρχο της ζωής μου. Παίζω το παιχνίδι μόνη μου ή έτσι νομίζω.<br />Αν όμως υπάρχεις, σε παρακαλώ, σε ικετεύω, άκουσέ την επιθυμία της καρδιάς μου για μία φορά κ λύτρωσέ με από αυτό που περνάω. Δεν ξέρω μπορεί να με προστατεύεις, αλλά άσε με να ζήσω αυτό που θέλω κι ας υποστώ μετά τις συνέπειες. Δώσε μου ένα σημάδι ότι πράττω σωστά, ένα σημάδι να συνεχίσω. Παρά τις όποιες αντιξοότητες βλέπεις πως προχωράω κ πως δε το βάζω κάτω, οπότε κάνε για μία γ*** φορά τα πράγματα λίγο πιο εύκολα. Κάνε μου το χατίρι σε παρακαλώ.<br />Κ αν ισχύει ότι δίνεις στον καθένα ό,τι μπορεί να αντέξει, φτάνω στα όρια μου. Έχε το υπ' όψιν εσύ εκεί πάνω...PeNNy LaNehttp://www.blogger.com/profile/14625774310602538273noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-37194875.post-18614279959555316312007-11-14T17:22:00.000-08:002007-11-14T18:12:30.842-08:00Just like heaven<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8hsYTXtABZKVpA5qxDqy3JPenpobnECTibTuF_SlT__kOUExxBXiR2_GzCPlHtG4F8f5oa5T6Oy7KQpQUFNzEuY862_Zv2qvLLFLekM7RvyQqrYAbjyGXH4L9sqfXFbUB76xX/s1600-h/Heaven_in_Her_Arms___PRINT_by_vhm_alex.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8hsYTXtABZKVpA5qxDqy3JPenpobnECTibTuF_SlT__kOUExxBXiR2_GzCPlHtG4F8f5oa5T6Oy7KQpQUFNzEuY862_Zv2qvLLFLekM7RvyQqrYAbjyGXH4L9sqfXFbUB76xX/s400/Heaven_in_Her_Arms___PRINT_by_vhm_alex.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5132883661674221346" border="0" /></a><br />Βγήκε από το μπάνιο, μπήκε στο δωμάτιο της κ έκλεισε την πόρτα πίσω της. Πήγε μπροστά από τον ολόσωμο καθρεύτη κ άφησε την πετσέτα να πέσει. Στη θέα του γυμνού της σώματος χαμογέλασε φιλάρεσκα. 10 κατάμαυρα γυαλιστερά νύχια έρχονταν σε πλήρη αντίθεση με το κατάλευκο δέρμα της. Πήρε το τσιμπιδάκι από το γραφείο διορθώνοντας τις τελευταίες ατέλειες στο πρόσωπό της, ενώ το ραδιόφωνο έπαιζε δυνατά...<br /><span style="font-style: italic;"><br />you </span><span style="font-style: italic;">soft and only, </span><span style="font-style: italic;">you </span><span style="font-style: italic;">lost and lonely</span><br /><br />Άνοιξε το συρτάρι κ έβγαλε τα αγαπημένα της εσώρουχα από μάυρη δαντέλα. Έβαλε το τραγούδι να ξαναπαίξει κ άρχισε να χορεύει κ να τραγουδάει με μοναδικό ακροατήριο παιδικά παιχνίδια που είχαν απομείνει στο δωμάτιο, κούκλες κ αρκουδάκια...<br /><br /><span style="font-style: italic;">Show me how you do that trick </span> <span style="font-style: italic;">The one that makes me scream" she said </span> <span style="font-style: italic;">"The one that makes me laugh" she said<br /><br /></span>Ένιωθε πραγματικά ευτυχισμένη. Άνοιξε την ντουλάπα κ έβγαλε ένα μάυρο καλσόν κ το μάυρο φόρεμα, ένας στενός κορσές με άπειρα κορδόνια που κατέληγε σε ασύμετρο τούλι που χάιδευε απαλά τις γάμπες της. Φόρεσε κ τα μαύρα γοβάκια. Πέρασε το μαύρο μολύβι γύρω από τα μάτια της κ χτένισε τα μακριά μαλλιά της... κ ξανακοιτάχτηκε στον καθρεφτη. Ήταν πανέμορφη, σαν νεράιδα που το έσκασε από κάπου...<br /><br /><span style="font-style: italic;">Strange as angels </span> <span style="font-style: italic;">Dancing in the deepest oceans </span> <span style="font-style: italic;">Twisting in the water </span> <span style="font-style: italic;">You're </span><b style="color: black; background-color: rgb(153, 255, 153); font-style: italic;">just</b><span style="font-style: italic;"> </span><b style="color: black; background-color: rgb(255, 153, 153); font-style: italic;">like</b><span style="font-style: italic;"> a dream<br /><br /></span>Ήταν τόσο ευτυχισμένη και τόσο όμορφη. Πήρε μια κορνίζα από το γραφείο της. Η γιαγιά κ ο παππούς. Τους είχε πια συγχωρήσει που έφυγαν πριν τους χορτάσει. Πήρε τη διπλανή φωτογραφία. Ο Μάρκος πεσμένος στο γρασίδι. Ήταν μηνών όταν πρωτοήρθε, αλλά πάνε χρόνια που τα γαυγίσματά του δεν την χαιρετάνε όταν γυρίζει σπίτι. Το είχε όμως ξεπεράσει. Πήρε τη διπλανή φωτογραφία. Έξι κορίτσια αγκαλιά, με βρεγμένα μπλουζάκια στην αυλή του σχολείου αποχαιρετούσαν το γυμνάσιο. Χαμογέλασε, θυμήθηκε τα όνειρα που εκμυστηρεύονταν η μία στην άλλη. Τι κι αν δεν τα ακολούθησαν; Τι κι αν άλλαξαν; Τι κι αν κάποιες δε μιλάνε πια κ έχουν βρει άλλες παρέες; Τι κι αν όλες έχουν βρει άλλες ζωές;<br />Πήρε την τελευταία κορνίζα κ χάιδεψε το τζάμι, το φίλησε απαλά κ ψυθίρισε "είμαι σίγουρη πως η καινούρια κοπέλα σου θα σε προσέχει". Εξάλλου όλα πια είχαν διορθωθεί. Χαμογελώντας βγήκε έξω.<span style="font-style: italic;"><span style="font-style: italic;"><br /><br /></span>Spinning on that dizzy edge </span> <span style="font-style: italic;">I kissed her face and kissed her head </span> <span style="font-style: italic;">And dreamed of all the different ways I had </span> <span style="font-style: italic;">To make her glow<br /></span><br />Βγήκε από το δωμάτιο κ πήγε στο σαλόνι. Οι γονείς της έβλεπαν κάποια δραματική σειρά κ ήταν προσηλωμένοι, σχεδόν δεν την κατάλαβαν.<br />"Μαμά, μπαμπά?"<br />"Θα βγεις?"<br />"Ναι, θα αργήσω λίγο"<br />"Έπρεπε να το πεις στην αδερφή σου, να φύγετε με το αμάξι. Θα πήγαινε για φαγητό με τον αρραβωνιαστικό της"<br />"Καληνύχτα"<span style="font-style: italic;"><span style="font-style: italic;"><br /></span></span>"Ξέχασες το ράδιο ανοιχτό"<br /><br />Αλλά είχε ήδη φύγει. Μπήκε στο ασανσέρ κ πάτησε το κουμπί. Έφτασε, άνοιξε την πόρτα κ βγήκε έξω. Περπάτησε λίγο, σταμάτησε κ κοίταξε μπροστά. Έβλεπε όλη την πόλη. Το χαμόγελο της απόλυτης ευτυχίας καθρευτιζόταν στο πρόσωπό της. Πήρε βαθιά ανάσα, έκλεισε τα μάτια κ έπεσε στο κενό.<span style="font-style: italic;"><span style="font-style: italic;"><br /><br /></span></span><span style="font-style: italic;">"Why are you so far away?" she said</span><br /><span style="font-style: italic;">"Why won't you ever know that I'm in love with you</span><br /><span style="font-style: italic;">That I'm in love with you"</span>PeNNy LaNehttp://www.blogger.com/profile/14625774310602538273noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-37194875.post-65883305672797576162007-10-07T16:39:00.000-07:002007-10-07T18:10:30.623-07:00In the sky with diamonds<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEil387_APcv9fRaKsp7wuRdQrwMvmfsywd-T4aPCc63jwfdY5nBUS9spEfaV3Vud2UYhd-6ENd6A-cKiWnlzWm5X8WIPmwQRusM5tshKEo3k_OOFs8HJh3bKTp0It9jWFOzziIE/s1600-h/Friends_by_highspire2k.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEil387_APcv9fRaKsp7wuRdQrwMvmfsywd-T4aPCc63jwfdY5nBUS9spEfaV3Vud2UYhd-6ENd6A-cKiWnlzWm5X8WIPmwQRusM5tshKEo3k_OOFs8HJh3bKTp0It9jWFOzziIE/s400/Friends_by_highspire2k.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5118766891109804498" border="0" /></a><br />Απόψε δε θα γράψω κ για πρίγκηπες κ πεφταστέρια, ούτε για αδικοχαμένους έρωτες κ την άτιμη κοινωνία που μας περιβάλλει. Θα γράψω για στιγμές.<br />Γιατί υπάρχουν κάποιες στιγμές απλές κ πανέμορφες. Στιγμές που περνάς καλά κ γελάς με την ψυχή σου. Και μετά ξαφνικά όλοι σταματάνε για λίγο. Λένε πως όταν από εκεί που ακούγονται γέλια κ φωνές ξαφνικά επικρατήσει ησυχία περνά ένα φάντασμα. Ή ένας άγγελος. Ή απλά όλοι σταμάτησαν γιατί σκέφτονται τι να 'ναι αυτό που τους κάνει να νιώθουν τόσο όμορφα. Βλέπετε, έχουμε ξεχάσει πως η ευτυχία είναι μικρές απλές στιγμές. Στιγμές που το φως κ η σκιά μπλέκονται χρωματίζοντας τον καμβά. Στιγμές που γεννάνε ένα χαμόγελο, αληθινό. Από αυτά που τα βλέπεις κ θες να παγώσεις τη σκηνή κ να την τραβήξεις φωτογραφία. Ξέρεις σκηνές σαν την παλιά διαφήμιση της Coca Cola με την παρέα 20ρηδων μετά τη συναυλίαμέσα στο μετρό... Ένα πράγμα που θα γούσταρα πολύ είναι να πάρω μια Polaroid σαν αυτή της συνονόματης<span style="font-style: italic;"> Penny Lane</span> στο Almost Famous και να τραβήξω όλους μου τους φίλους φωτογραφία κ να τις κολλήσω σε ένα ταιράστιο χαρτόνι στον τοίχο. Ή μια απλή μηχανή, κ να κάνω τις φωτογραφίες μου με τους φίλους μου αφίσες σε όλο το σπίτι. Να γελάνε, να κάνουν βλακείες κλπ.<br /><span style="color: rgb(51, 204, 0); font-style: italic;">Έζησα μια τέτοια στιγμή πολύ πρόσφατα. Που ήθελα να την παγώσω, να κρατήσω το χαμόγελο. Κ μαζί μ' αυτό τη σκέψη πως έτσι θέλω να χαμογελάς πάντα.</span><br />Υπάρχουν στιγμές ακόμα πιο παράξενες. Σαν να σε περίμεναν για να τις ζήσεις. Είναι μια μικρή τοσοδούλα στιγμή που μπορεί να μην αποτελεί το νόημα του κόσμου, αλλά την απάντηση που έψαχνες σε ένα κιτρινισμένο από το χρόνο ερώτημα. Εκείνη τη στιγμή μπορεί να μην ξέρεις πως να αντιδράσεις αλλά μετά το σκέφτεσαι κ λες "μα ναι, αυτό είναι" κ χαμογελάς. Αυτές τις στιγμές δημιουργείς μέσα σου μια ασυνήθιστη χαρά. Όχι την άγρια χαρά που σε πλημμυρίζει όταν τρέχεις πάνω σε μια μηχανή. Μια χαρά ήρεμη, παράξενη κ ανακουφιστική. Ένα συναίσθημα περίεργο, σαν χιλιάδες μικρές πεταλουδίτσες να πετάνε μέσα στο στομάχι σου. Αυτές τις στιγμές καταλαβαίνεις τι άνθρωπο έχεις δίπλα σου.<br />Μια φορά στη δευτέρα γυμνασίου σε μια εκδρομή κάναμε βόλτα με την καλύτερή μου φίλη τότε κ μου έλεγε πως οι άνθρωποι είναι σαν τα διαμάντια. Όσο περισσότερες πλευρές έχουν τόσο πιο πολύτιμα είναι. Δεν ξέρω αν ισχύει ή όχι κ ούτε σκοπεύω να το ψάξω προς το παρόν τουλάχιστον. Μου φτάνει απλά που μέσα από κάποιες στιγμές καταλαβαίνω πως οι άνθρωποι που είναι γύρω μου είναι αληθινά διαμάντια, ανεξάρτητα από τον αριθμό των πλευρών τους.PeNNy LaNehttp://www.blogger.com/profile/14625774310602538273noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-37194875.post-47363511328746609102007-09-24T15:23:00.000-07:002007-09-25T07:16:45.375-07:00Yours truly angry blogger<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbZ-b5ykJigum5O0L-4JYPCGoKf-bi88yw7qNXttJzWF-SpCBrMfCO_3-LXmqpQk4agH1U4cHcv8rmLy8tMbwYM0Uff-BFd4cTR1tfoU7D6uxixTHDuy6z2zP6TxWahU8v8bXf/s1600-h/Burning_Books_Seven_by_lostbooks.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbZ-b5ykJigum5O0L-4JYPCGoKf-bi88yw7qNXttJzWF-SpCBrMfCO_3-LXmqpQk4agH1U4cHcv8rmLy8tMbwYM0Uff-BFd4cTR1tfoU7D6uxixTHDuy6z2zP6TxWahU8v8bXf/s400/Burning_Books_Seven_by_lostbooks.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5114145506134399874" border="0" /></a><br />"Κάθε χρήστης του internet μπορεί να ανοίξει ένα blog. Στην πραγματικότητα έχει την ευχέρεια να γράφει τα δικά του κείμενα, τα άρθρα, τις εμπειρίες, χωρίς τους τεχνικούς περιορισμούς του παρελθόντος. Είναι τόσο εύκολο όσο το να στείλεις ένα email - και αυτό έδωσε τη δυνατότητα σε όλους όχι μόνο να επικοινωνήσουν, αλλά και να δημιουργήσουν.<br /><br />Η ελευθερία του internet συγκρούεται με την προάσπιση των δικαιωμάτων δημιουργίας, τις περισσότερες φορές όχι από δολιότητα, όσο από παρεξήγηση. Οι ενδιαφερόμενοι "αντιγραφείς" θεωρούν ότι εξ αντικειμένου τα internetικά κείμενα γράφθηκαν για να μοιραστούν, και αν ο δημιουργός δεν έχει δηλώσει το αντίθετο, δεν αντίκειται στις προθέσεις του η δημοσιοποίησή τους.<br /><br />Σκοπός του <b>ask2use</b> <u>δεν είναι η νομική κατοχύρωση του δημιουργού</u>, όσο η αποφυγή παρεξηγήσεων. <b><span style="color: rgb(255, 0, 0);">Βασίζεται στην καλή θέληση των ενδιαφερoμένων να σεβαστούν τις διαθέσεις του δημιουργού, και να πράξουν αναλόγω<span style="color: rgb(255, 0, 0);">ς</span>. ..."<br /><br /><a href="http://www.ask2use.com/"><span style="color: rgb(0, 0, 0);">ask2use</span></a><br /><br /><br /></span></b><b>Πνευματική ιδιοκτησία</b> ή <b><b style="color: black; background-color: rgb(255, 255, 102);">πνευματικά</b> <b style="color: black; background-color: rgb(160, 255, 255);">δικαιώματα</b></b> ονομάζονται τα αποκλειστικά <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%AF%CF%89%CE%BC%CE%B1" title="Δικαίωμα"><b style="color: black; background-color: rgb(160, 255, 255);">δικαιώματα</b></a> των πνευματικών δημιουργών στο έργο τους<br /><br />Το πνευματικό δικαίωμα περιλαμβάνει το δικαίωμα της εκμετάλλευσης του έργου (περιουσιακό δικαίωμα) και το δικαίωμα της προστασίας του προσωπικού δεσμού του δημιουργού του προς αυτό (ηθικό δικαίωμα)<br /><br /><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BD%CE%B5%CF%85%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CE%BA%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B1">el.wikipedia/Πνευματική ιδιοκτησία</a><br /><br /><br />Επειδή τα blogs είναι ένα καινούργιο μέσο διαδικτυακής επικοινωνίας, οι κανόνες που τα συνοδεύουν είναι ελάχιστοι, με αποτέλεσμα η κατοχύρωση του περιεχομένου τους να γίνεται ολοένα και πιο μηδαμινή. Έτσι, υπάρχουν περιπτώσεις που το περιεχόμενο των blogs αντιγράφεται, χωρίς την άδεια των ανθρώπων που έχουν διατυπώσει το κείμενο, με αποτέλεσμα δημοσιογράφοι , και όχι μόνο, να οικοιοποιούνται τα κείμενα, ξεχνώντας τον αρχικό τους συγγραφέα. Η προσπάθεια που γίνεται για να ελαττωθεί η έκταση αυτού του προβλήματος είναι αρκετά μεγάλη.<br /><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/Blog"><br />el.wikipedia/blog</a><br /><br /><br /><span>Οι συνεχείς εξελίξεις στο πεδίο <b style="color: black; background-color: rgb(160, 255, 255);">της</b> τεχνολογίας αλλά και η εμπειρία από την οκταετή εφαρμογή <b style="color: black; background-color: rgb(160, 255, 255);">της</b> <b style="color: black; background-color: rgb(255, 153, 153);">νομοθεσίας</b> για την προστασία προσωπικών δεδομένων κατέστησαν αναγκαία την τροποποίηση ορισμένων διατάξεων του <b style="color: black; background-color: rgb(255, 102, 255);">ν</b>. 2472/97 για την προστασία του ατόμου από την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα. Η παρούσα τροποποίηση συμπληρώνει άλλες που προηγήθηκαν<br /><br /></span><a href="http://209.85.135.104/search?q=cache:PAV6GlAWe-EJ:www.ministryofjustice.gr/print.php%3Fsid%3D612+%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BE%CE%B5%CE%B9%CF%82+%CF%84%CE%B7%CF%82+%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82+%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%B8%CE%B5%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82+%28%CE%9D.+2472/1997&hl=el&ct=clnk&cd=3&gl=gr"><span class="pn-title">Αιτιολογική έκθεση νομοσχεδίου του Υπουργείου Δικαιοσύνης που κατοχυρώνει το απόρρητο των ηλεκτρονικών επικοινωνιών</span></a><br /><br /><br />Ενδεικτικά και όχι περιοριστικά δεν επιτρέπεται στους χρήστες να χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες του Pathfinder.gr για:<br /><br /><ol><li><span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ανάρτηση, δημοσίευση, αποστολή, μεταφορά ή χρήση άλλης μεθόδου για την εγκατάσταση περιεχομένου που</span> είναι παράνομο, επιβλαβές, παραπλανητικό, απειλητικό, προσβλητικό, επιζήμιο, δυσφημιστικό, χυδαίο, βίαιο, υβριστικό, ρατσιστικό ή άλλως αποδοκιμαστέο, <span style="color: rgb(255, 0, 0);">παραβιάζει την προσωπικότητα και τα προσωπικά δεδομένα άλλων</span>, προκαλεί συναισθήματα μίσους κλπ</li><li>Ανάρτηση, δημοσίευση, αποστολή, μεταφορά ή χρήση άλλης μεθόδου για την εγκατάσταση περιεχομένου από άτομο που δεν έχει δικαίωμα να διαθέσει το συγκεκριμένο περιεχόμενο βάσει νόμου ή βάσει εμπιστευτικής σχέσης.</li><li>Ανάρτηση, δημοσίευση, αποστολή, μεταφορά ή χρήση άλλης μεθόδου για την εγκατάσταση λογισμικού ή περιεχομένου κάθε μορφής (κειμένου, εικόνας, ήχου, video, animation) που παραβιάζει οποιαδήποτε δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας οποιουδήποτε φορέα</li><li><span style="color: rgb(255, 0, 0);">Ανάρτηση, δημοσίευση, αποστολή, μεταφορά ή χρήση άλλης μεθόδου <span style="color: rgb(0, 0, 0);">για την εγκατάσταση</span></span> οποιασδήποτε αυτόκλητης διαφήμισης ή άλλου περιεχομένου προώθησης προϊόντων ή υπηρεσιών ή τρίτων δικτυακών τόπων, την αποστολή ανεπιθύμητων και μη προσκαλούμενων από τον λήπτη ηλεκτρονικών μηνυμάτων και <span style="color: rgb(255, 0, 0);">οποιαδήποτε άλλη μορφή ανεπιθύμητης προώθησης περιεχομένου.</span></li></ol><a href="http://docs.pathfinder.gr/terms.php">όροι χρήσεις pathfinder</a><br /><br /><br />Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν είχα ψάξει το θέμα νωρίτερα. Αλλά παθούσα κ μαθούσα. Για να είμαι απολύτως ακριβής παθούσα όχι κυριολεκτικά αλλά στο βαθμό που είναι παθών όποιος χρήστης blog λάβει υπ' όψιν του το γεγονός. Πόσο μάλλον όταν η <a href="http://tales-of-horace.blogspot.com/">Horace</a>, η <a href="http://cold-bitch.blogspot.com/">Νina</a> κ η <a href="http://margaki.blogspot.com/">Bliss</a> είναι φίλες μου κ στον αληθινό κόσμο.<br /><br />Για του λόγου το αληθές προ ολίγου με ενημέρωσαν η <a href="http://tales-of-horace.blogspot.com/">Horace</a> κ η<a href="http://cold-bitch.blogspot.com/"> Nina</a> ότι κείμενα από τα blog τους είχαν κλαπεί κ αναδημοσιευτεί στο <a href="http://stathmos-koropi.pblogs.gr/">http://stathmos-koropi.pblogs.gr</a><br /><br />Ψάχνοντας λοιπόν βρήκα αρκετά αναδημοσιευμένα κείμενα ΑΥΤΟΥΣΙΑ μόνο με αλλαγή φωτογραφίας, όπου εννοείται ότι η ιδιοκτήτρια του blog εμφανιζόταν σαν συγγραφέας τους.<br /><br />Τώρα τι να πω? Ότι αυτός που το έκανε θα έπρεπε να ντρέπεται? Αφού δεν το ένιωσε την ώρα που το έκανε, δεν έχω κ πολλές προσδοκίες... Ότι η πράξη είναι αηδιαστική κ ηλίθια από μόνη της? Ή το γεγονός ότι δύσκολα θα μαθευόταν παραγράφει το έγκλημα? Όπως είχε πει κ η Nina, <span style="font-style: italic;">δεν έχουμε blog επειδή είναι της μόδας</span>. Προφανώς υπάρχουν κ κάποιοι που αρέσκονται στο να καπηλεύονται πνευματικές αναζητήσεις άλλων για να φαντάζει το δικό τους blog πιο μοδάτο...<br /><br />Νομική κατοχύρωση όπως θα δείτε κ από τα παραπάνω link δεν υπάρχει. Αλλά κ να υπήρχε (που προσωπικά πιστεύω πως σε μερικά χρόνια θα υπάρξει) βρείτε μου σας παρακαλώ μια ηθική αποζημίωση αντάξια του συναισθήματος να βλέπεις το ημερολόγιο σου να διαβάζεται με τον πιο χυδαίο τρόπο... on-line ημερολόγιο κ ανοιχτό σε καλοπροαίρετους αναγνώστες το δέχομαι, αλλά κ πάλι λίγος σεβασμός δεν βλάπτει.<br /><br />Αν κ μου αρέσει το happy end ξέρω πολύ καλά πως κάτι τέτοιο δεν υφίσταται. Αντ' αυτού προτείνω στην ιδιοκτήτρια του <a href="http://stathmos-koropi.pblogs.gr/">http://stathmos-koropi.pblogs.gr</a> να κάνει κάτι χρήσιμο για την blog-κοινότητα δημοσιέυοντας μία λίστα με τα κείμενα που έχει ανεβάσει κ τους πραγματικούς συγγραφείς τους. Αν μη τι άλλο να την ανακαλύψουν κ αυτοί κ εμείς αυτούς. Κ μαζί με αυτή μου την πρόταση στέλνω κ τη λύπησή μου σε αυτή κ τους ομοίους της.PeNNy LaNehttp://www.blogger.com/profile/14625774310602538273noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-37194875.post-63495508802625074602007-09-24T13:33:00.001-07:002007-09-24T13:33:52.191-07:00Stars shining right above me<table style="border-collapse:collapse;"><tr><td colspan="2"><embed src="http://apps.rockyou.com/funnotes-view.swf" quality="high" scale="noscale" salign="lt" width="220" height="220" wmode="transparent" flashvars="nopanel=true&imgpath=http%3A%2F%2Fimg285.rockyou.com%2Ftextpix%2F2%2F2329%2F2329887%2F2329887_90df830f1190665719.jpg&glitterp=false&roundp=true&sepiap=true&theme=.swf&shadowp=false&bevelp=false&width=220&height=220&imageWidth=220&instanceid=0&version=2&&userid=14865059&createDateString=Sep%2024%20%2707&username=eleni_in_love" name="rockyou" type="application/x-shockwave-flash" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer "></embed></td></tr><tr><td style="font-size:0px;background-color:#fff; padding:1px;font-size:0px; filter:alpha(opacity=60);-moz-opacity:.60;opacity:.60;" align="left"><img src="http://apps.rockyou.com/dot.gif?w=FN&d=168F7&c=1&id=1322667&auto=1&=.gif"><a target="_BLANK" href="http://www.rockyou.com?type=funnotes&refid=13226678"><img style="border:0px;" src="http://apps.rockyou.com/images/tail_logo.gif"></a></td><td style="background-color:#fff; padding:1px;font-size:0px; filter:alpha(opacity=60);-moz-opacity:.60;opacity:.60;" align="right"><a style="padding-right:0px;" target="_BLANK" href="http://www.rockyou.com/textpix/textpix-category.php?refid=13226678"><img style="border:0px;" src="http://apps.rockyou.com/images/tail_create.gif"></a></td></tr></table><img style="visibility:hidden;width:0px;height:0px;" border=0 width=0 height=0 src="http://counters.gigya.com/wildfire/CIMP/JnB0PTExOTA2NjYwMzcxNzEmcD00MTkxJmQ9Jm49YmxvZ2dlcg==.jpg" />PeNNy LaNehttp://www.blogger.com/profile/14625774310602538273noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-37194875.post-86226623602608365962007-07-22T14:24:00.000-07:002007-07-22T16:59:56.483-07:00I'm leaving on a jet planeΛίγο η ζέστη, λίγο η αναμονή των διακοπών, λίγο το παιχνιδάκι της <a href="http://placebo-for-a-dream.blogspot.com/">oscoul</a>... ιδού οι 5 αγαπημένοι μου προορισμοί:<br /><br /><br />1) Νέα Υόρκη<br /><br /><br /><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5090143279807700002" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhK7Ol0CPpBhRz4D_3d-FNKXqqehW5bLlGNDMp_1SxLmEOszjBZqZr_7kQgc7bP4CzQk3rNzRYUMppEH486MYURpo_M5RnigaYkuweaJ36sLJGezn2sPHFQZyigwH1iy9CNIZO2/s320/Sidestreets_of_New_York_by_MagicJunkie007.jpg" border="0" /><br /><br />Πολύβουοι δρόμοι, άπειρος κόσμος να τρέχει να προλάβει, μέσα σ' αυτούς κ εγώ με τεράστια μαύρα γυαλιά. καπέλο κ άπειρες σακούλες με ψώνια, όλα τελευταία λέξη της μόδας, ενώ το γραφείο μου σε ένα κορυφαίο περιοδικό με περιμένει πριν τα ξέφρενα ολονύχτια parties.<br /><br /><br />Πριν όμως κάνω την καριέρα στη Νέα Υόρκη...<br /><br /><br /><br />2) Λατινική Αμερική<br /><br /><br /><br /><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5090149902647270498" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEcmupT1Vgivh9Te40lni6EgRxctNUKzTs2xGs85ItsOnNuzQ3sq7uvPIoxFTx5qgTkgcxsQMUsyNe5dtOx5VPILjzbsE8zzUAIr2PZGwYttajvtKj1UgKWZXMHMXQZ35bFeFn/s320/Guanajuato_11_by_skippysanchez.jpg" border="0" /><br /><br />Εδώ η φωτογραφία είναι από το Μεξικό, όμως ονειρεύομαι μια μέρα να πάρω ένα σακίδιο κ μια μηχανή κ να κάνω το γύρο της...<br /><br /><br /><br />Κ αφού τελειώσω την κουραστική περιπλάνηση<br /><br /><br /><br />3) Άγιος Δομίνηκος, Καραϊβική<br /><br /><br /><br /><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5090151942756736114" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHpkDQVMVkVeY_2gPiZaZNhio36T7Ue5ON7GLbvI1iw8UVjQiwNWRs0LjSIkhcy8oEN4qyS4EQ3dF_kIjcxXVc_L6zsjFMLnNeGv6G0aMdjPD2SYYEFpicFyg6lREntoiWKXzL/s320/fufa07.jpg" border="0" /><br /><br />Πέραν των καθαρά προσωπικών ευσεβών πόθων που με θέλουν εκεί, θα ήθελα πολύ να νιώσω πως είναι να ζεις σε έναν επίγειο παράδεισο, με φοίνικες, cocktails, τιρκουάζ παραλίες... κ για να μπορώ να τραγουδάω I was swimming in the Carribean βρε αδερφέ!<br /><br /><br />Αλλα για να μην ξεχνάω τη γνήσια ρομαντική φύση μου...<br /><br /><br />4) Παρίσι<br /><br /><br /><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5090154068765547650" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1jE55Ev9Z1VZIIxQcWtENbcqMSvUaW2iExF2xUJPk3SdSQAZrkpLm3GQ2vRH9DQ2xeNs3oXkGvhivgzOmVYEp08bn4tnOU-yU3dnYSQons7QAZG66Iascqac9WSEAvapH7bOg/s320/Dramatic_Paris.jpg" border="0" /><br /><br /><br /><br />Ήχοι από ξυλόφωνα κ ακορντεόν στους δρόμους, ρομαντικοί ζωγράφοι στην Μονμάρτη, ευαίσθητοι συγγραφείς που ψάχνουν την πεταλούδα τους στο Moulin Rouge, απόηχοι από το Μάη του '68, μικρές Amelie που φωνάζουν "cappes, pas cappes?", τραγουδιστές στους δρόμους, ξεχασμένοι τσιγγάνοι σε οδηγούν στην Αυλή των θαυμάτων, η μυρωδιά του ζεστού γαλλικού καφέ κ του φρεσκοψημένου croissante σε ένα bistrot. σ' ένα δρομάκι κάπου πίσω απο την Παναγία των Παρισίων όπου ο Κουασιμόδος χτυπάει ακούραστα τις καμπάνες του...<br /><br /><br /><br />last but not least κ εξίσου επιθυμητό με τους προηγούμενους προορισμούς<br /><br /><br /><br /><br />5) Παξοί<br /><br /><br /><br /><br /><br /><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5090156929213766802" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEip8M6YMCVBdY_okYZ8KC2rur7UDbUhV2MdAFIGudPdQE7MBhi5XVhhdMYmven14xV7reSdfeRAodmtbQjyUZJpH5gW9ApHqJU0TWoxvuz4F___P-hnebyn498NqhnS34AbPROL/s320/2785_L_102-067f.jpg" border="0" /><br /><br />Πέραν του ότι είναι στο Ιόνιο, άρα υπάρχει με διάχυτη βενετσιάνικη αύρα, έχει εκπληκτικές παραλίες, πανέμορφη φύση κ χώρα, μικρό νησάκι, περπατήσιμο άνετα, τρελή ζωή, απίστευτο κόσμο - με έμφαση στους Ιταλούς φοιτητές τον Ιούλιο κ τον Αύγουστο- κ όταν έχεις τέτοια ομορφιά δίπλα σου γιατί να πας αλλού? Τέλος πάντων, το θεωρώ κορυφαίο ελληνικό νησί κ ανυπομονώ να πάω...<br />Εντάξει, εντάξει θέλω να κάνω δεκαπενταύγουστο με το Χριστόφορο υπάρχει πρόβλημα?<br /><div></div>PeNNy LaNehttp://www.blogger.com/profile/14625774310602538273noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-37194875.post-84435652528115957812007-07-21T17:49:00.000-07:002007-07-21T18:25:55.350-07:00You are a splendid butterfly<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrfA6xxnjNdmQ7RmBCxD_-zSeBtkNZM4NVKhMvI9-9rXb5IH-WK6G3PCnv9DfTpdafYLzW6Z0LuylriRyj2cA4ZdsDWR2ls47aabnmcDJMWsQwuqh6sefG_aus6etuaibZ2VdQ/s1600-h/Butterflies_by_Lestrovoy.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5089826311221255154" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrfA6xxnjNdmQ7RmBCxD_-zSeBtkNZM4NVKhMvI9-9rXb5IH-WK6G3PCnv9DfTpdafYLzW6Z0LuylriRyj2cA4ZdsDWR2ls47aabnmcDJMWsQwuqh6sefG_aus6etuaibZ2VdQ/s320/Butterflies_by_Lestrovoy.jpg" border="0" /></a><br /><div><span style="color:#6600cc;"></span><br /><span style="color:#6600cc;"></span><br /><span style="color:#6600cc;">Συνήθως τα κείμενα που γράφω έχουν ένα συγκεκριμένο σημείο αναφοράς. Δε σκοπεύω να αλλάξει αυτό απόψε. Απλά... απόψε θα αναφερθώ κάπου αλλού. Σε μια μαγευτική πεταλούδα με τα πιο όμορφα φτερά κ την πιο όμορφη ψυχή. Σε κάποιον που μου λείπει όχι μόνο απόψε αλλά πάντα, όχι ερωτικά αλλά ανθρώπινα. Όλοι μας, ακόμα κ οι πιο δυνατοί έχουμε ανάγκη αυτούς που μας αγαπάνε ή μας αγάπησαν κ μας το έδειξαν. Κ μπορεί να υπάρχουν πολύ λόγοι που κάποιος δεν είναι στην καθημερινότητα σου κ στη ζωή σου κ μπορεί να είναι καλύτερα έτσι αλλά δε μπορείς να μη νιώθεις το κενό κάποιες νύχτες σαν απόψε. Για έναν πρίγκηπα λοιπόν το παραμύθι μας απόψε, πολύ όμορφο κ εύθραυστο. Για έναν αληθινό πρίγκηπα, ίσως τον τελευταίο που έμεινε στη γη. Δεν ξέρω τι θέλω να γράψω, όλα μου φαίνονται λίγα. Απλά είναι ο πιο υπέροχος άνθρωπος που έχω γνωρίσει. Ο πιο γενναίος κ ο πιο γλυκός. Κ μου έχει λείψει. Όσο κι αν πιστέυω ότι δεν θα τον άντεχα κάθε μέρα όπως τότε. Κ εύχομαι να μπορέσω μια μέρα πραγματικά να είμαι κοντά του. Κ να είχα μπορέσει να το κάνω κ παλιότερα. Κ να είναι πάντα ευτυχισμένος. Το αξίζει περισσότερο από κάθε άλλο.</span> </div>PeNNy LaNehttp://www.blogger.com/profile/14625774310602538273noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-37194875.post-6374800688323169522007-06-27T16:15:00.000-07:002007-06-27T17:12:46.557-07:00I still haven't found what I'm looking for<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmxv0o3okQ-XZqUTWLSpBOtGrcKidQ_tFBhxwfwrA7uWG96hQIPqmFxNdBrzJNiSdCsvC7XgLgM9-GhR0r_mgRq3AdmJhD4yC-UNETgDOqf8fx6oKtNRcmnhu1Lnn84F0UFh8Q/s1600-h/Preston_Winter_by_Dendrilite.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmxv0o3okQ-XZqUTWLSpBOtGrcKidQ_tFBhxwfwrA7uWG96hQIPqmFxNdBrzJNiSdCsvC7XgLgM9-GhR0r_mgRq3AdmJhD4yC-UNETgDOqf8fx6oKtNRcmnhu1Lnn84F0UFh8Q/s320/Preston_Winter_by_Dendrilite.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5080899889643142322" border="0" /></a><br />Παίρνω λοιπόν το μπαλάκι από την αγαπητή <a href="http://placebo-for-a-dream.blogspot.com/">oscoul</a> και συνεχίζω...<br /><br />Εκδοχή α) Ο τέλειος άνδρας για μένα είναι όμορφος με μακριά ξανθά μαλλιά μέχρι τον κ**ο, πλούσιος με εξοχικό στην Καραϊβική και rock star!<br /><br />αλλά ας περάσουμε στην εκδοχή β.<br /><br />Εκδοχή β) Σε αυτή τη γη υπάρχουν πολλοί άντρες, μερικοί εκ των οποίων ιδιαιτέρως όμορφοι. Και έχω παρατηρήσει ότι οι άντρες που μου αρέσουν σοβαρά ανήκουν σε αυτή την τελευταία κατηγορία. ΟΜΩΣ... δεν αρκεί αυτό γιατί μπορεί ο άλλος να είναι κούκλος αλλά να μην σου λέει μία. Πρέπει να έχει αυτό το απροσδιόριστο κάτι, αυτή τη σπίθα στα μάτια, να μου κάνει το κλικ βρε παιδί μου. Οπότε δε φτάνει να είναι απλά πολύ όμορφος (ξανθός ή μελαχρινός δεν έχει σημασία, αν κ προτιμώ κάτι ανοιχτόχρωμο η αλήθεια είναι) τον θέλω και έξυπνο. Και πείτε με psycho αλλά και πιο έξυπνο από μένα δε θα με χάλαγε, να με "έχει" νοητικά να μη μπορώ να τον πιάσω πουθενά, να μην τον βαριέμαι... Να μη μιλάει πολύ όταν τον γνωρίσω, να υπάρχει ένα μυστήριο γύρω του που θα πρέπει σιγά σιγά να ξεδιαλύνω. Και κυρίως να με αφήσει να προσπαθήσω για να τον κερδίσω, να το παλέψω. Να τον κάνω να με ερωτευτεί όπως θα τον έχω ερωτευτεί κι εγώ. ΕΠΙΣΗΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ: δε θέλω γκόμενο Λουλού, να τον σέρνω απ' τον ... κ να μου κάνει όλα τα χατήρια. Έλεος, έναν άνθρωπο με προσωπικότητα δικιά του που είχε ζωή πριν από μένα και θα έχει και μετά από μένα όπως κι εγώ άλλωστε. Οπότε τα ζευγαράκια-σετάκια παντού μαζί απορρίπτονται εκ πρωιμίου.<br />ΟΚ ωραία γελάσαμε αλλά για να μιλήσουμε κ λίγο πιο σοβαρά ο άνδρας της ζωής μου είναι κάποιος που θα γουστάρω τρελά το ότι είμαι ερωτευμένη μαζί του, που ό,τι και να κάνει να είναι μαγεία, που ακόμα και βλακείες να λέει εγώ θα σκάω στα γέλια γιατί θα είμαι ευτυχισμένη και μόνο που τον ακούω, που θα μπορώ να κάθομαι μια ζωή να τον χαζεύω που ακόμα κι αν δεν υπάρχει από την αρχή ανταπόκριση δε θα θεωρήσω χαμένο ούτε το τελευταίο δευτερόλεπτο που ξόδεψα με τη σκέψη του.<br />Τώρα που το σκέφτομαι, μήπως τον έχω βρει?<br /><br /><a href="http://margaki.blogspot.com/">BLISS</a> κ <a href="http://randomwriting-elgalla.blogspot.com/">elgalla</a> your turn ladies!PeNNy LaNehttp://www.blogger.com/profile/14625774310602538273noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-37194875.post-55460744804970409652007-06-17T17:25:00.001-07:002007-06-17T17:25:30.183-07:00placebo in athens 2007 14/6/07!<div xmlns='http://www.w3.org/1999/xhtml'><p><object height='350' width='425'><param value='http://youtube.com/v/Btu7hLr1ziA' name='movie'></param><embed height='350' width='425' type='application/x-shockwave-flash' src='http://youtube.com/v/Btu7hLr1ziA'></embed></object></p><p>Τα λόγια είναι περιττά. Η καλύτερη συναυλία ever... μοναδικό το συναίσθημα!</p></div>PeNNy LaNehttp://www.blogger.com/profile/14625774310602538273noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-37194875.post-17211947197230301012007-05-30T14:10:00.001-07:002007-05-30T15:58:02.433-07:00Σώπα μικρό μου κι άκουσε...<span style="color: rgb(255, 204, 153);">... ένα παραμύθι</span><br /><br /><span style="color: rgb(255, 204, 153);"></span><br /><br /><span style="color: rgb(255, 204, 153);">Μια φορά κ έναν καιρό ήταν πολλοί άνθρωποι που μαζεύτηκαν σε ένα μικρό δωμάτιο. Κ το αποτέλεσμα εκείνης της μέρας ήταν</span> <span style="color: rgb(255, 102, 102);">διαφορετικό </span><span style="color: rgb(255, 204, 153);">απ' ότι συνήθως.</span><br /><br /><span style="color: rgb(255, 204, 153);">Την επόμενη μέρα μαζεύτηκαν οι περισσότεροι από αυτούς σε ένα μεγάλο δρόμο, κι ήρθαν κι άλλοι κ κάθε μέρα ερχόντουσαν κι άλλοι. Στην αρχή υπήρχε αμηχανία αλλά μέρα με τη μέρα τα πράγματα όλο και καλυτέρευαν. Αυτοί οι πολλοί άνθρωποι ήξεραν ο ένας τον άλλον με το όνομά τους, βρισκόντουσαν κάθε μέρα, συζητούσαν τα απογεύματα κ μετά πέρναγαν μαζί τη νύχτα. Έβλεπαν ταινίες, τραγουδούσαν, χόρευαν, έπαιζαν στους δρόμους. Δεν ήταν πάντα όμορφα, υπήρχαν στιγμές που φοβόντουσαν πολύ ο ένας για τον άλλο, που φώναζαν μες το πλήθος. Κ σίγουρα δεν ήταν πάντα ανέμελα κ αθώα. Διακυβέβονταν για αυτούς πολύ σημαντικότερα πράγματα από αυτά που άφηναν πίσω τους.</span> <span style="color: rgb(153, 0, 0);"></span><br /><span style="color: rgb(153, 0, 0);"></span><br /><span style="color: rgb(153, 0, 0);"><em>Θέλει αρετή κ τόλμη η ελευθερία</em></span><br /><em><span style="color: rgb(153, 0, 0);"></span></em><br /><span style="color: rgb(255, 204, 153);">Αυτά τα παιδιά, τα χαμένα παιδιά στη χώρα του Ποτέ, άλλοι τα είπαν ήρωες. Άλλοι επαναστάτες. Άλλοι ονειροπόλους. Άλλοι τα χαρακτήρισαν με ανάρμοστες για αυτό το παραμύθι εκφράσεις. Ίσως να μην ήταν τίποτα από όλα αυτά, ίσως κ όλα μαζί. Αλλά ήταν σίγουρα από αυτούς που θέλουν να ζουν κ να αναπνέουν. </span><br /><span style="color: rgb(255, 204, 153);">Κ η</span><span style="color: rgb(0, 0, 0);"> <span style="color: rgb(102, 0, 204);">αρετή</span> <span style="color: rgb(255, 204, 153);">κ η</span> </span><span style="color: rgb(102, 0, 204);">τόλμη </span><span style="color: rgb(255, 204, 153);">των δύο τριών πρώτων που αποφάσισαν εκείνο το μεσημέρι να το ξεκινήσουν με κάθε κόστος χάρισαν σε κάποιον που απόψε τους σκέφτεται το πιο όμορφο καλοκαίρι (πέραν όλων των άλλων που χάρισαν κ όλων των άλλων στους οποίους χάρισαν...). </span><br /><span style="color: rgb(255, 204, 153);"></span><br /><span style="color: rgb(255, 204, 153);">Ξέρεις υπάρχουν ιστορίες φανταστικές που σου τριβελλίζουν το μυαλό από μικρό παιδάκι. Που ονειρεύεσαι πως θα ήταν αν μια μέρα τις ζούσες? Κ ξαφνικά απλά τις ζεις, κ τις γνωρίζεις κ είναι ακόμα πιο όμορφες κ μαγικές άπό αυτές που άκουγες μικρός.</span><br /><span style="color: rgb(255, 204, 153);">Ξέρεις οι πιο όμορφες αναμνήσεις είναι από καλοκαίρια κ βράδια όταν ήσουν μικρός κ έπαιζες κρυφτό κ μπάλα με τα άλλα παιδιά στη γειτονιά μέχρι τις 2. Κ ένιωθες τόσο γεμάτος. Κ μετά νοσταλγούσες αυτό το συναίσθημα μέχρι που το ξανάζησες.</span><br /><span style="color: rgb(255, 204, 153);">Έτσι</span><br /><span style="color: rgb(255, 204, 153);">Ξαφνικά</span><br /><span style="color: rgb(255, 204, 153);">Χωρίς να το περιμένεις, σχεδόν από μια σύμπτωση κ ίσως κ από ανορθόδοξο αρχικό ερέθισμα.</span><br /><br /><br /><br /><em><span style="color: rgb(51, 204, 0);">Αν μπορούσα θα γύρναγα το χρόνο πολύ πιο πίσω για να προλάβω να αλλάξω πράγματα ώστε όταν ερχόταν να ήταν όλα τέλεια, χωρίς τα μεγάλα μαύρα σύννεφα. Αλλά αν δε μπορούσα θα ξαναγύρναγα το χρόνο τότε κ θα προσπαθούσα να αλλάξω τα άσχημα έστω κι αν ήταν κάπως αργά. Αλλά αν δε μπορούσα θα ξαναγύρναγα το χρόνο πίσω και θα το ζούσα ακριβώς όπως έγινε. </span></em><br /><br /><br /><span style="color: rgb(255, 204, 153);">Έτσι</span><br /><span style="color: rgb(255, 204, 153);">Ξαφνικά</span><br /><span style="color: rgb(255, 204, 153);">Χωρίς να το περιμένεις, σχεδόν από μια σύμπτωση κ ίσως από ανορθόδοξο αρχικό ερέθισμα. </span><br /><span style="color: rgb(255, 204, 153);"></span><br /><span style="color: rgb(255, 204, 153);"></span><br /><br /><div align="center"><span style="color: rgb(255, 204, 153);">κ όλα αυτά γιατί...<br /><br /><br /></span></div><div align="left"><span style="color: rgb(255, 204, 153);"></span></div><div align="center"><span style="color: rgb(255, 204, 153);"></span></div><span style="color: rgb(0, 0, 0);"><span style="color: rgb(255, 204, 153);">Μια φορά κ έναν καιρό ήταν πολύ άνθρωποι που μαζεύτηκαν σε ένα μικρό δωμάτιο. Κ το αποτέλεσμα εκείνης της μέρας ήτα</span><span style="color: rgb(255, 204, 153);">ν</span> <span style="color: rgb(255, 102, 102);">διαφορετικό</span> <span style="color: rgb(255, 204, 153);">απ' ότι συνήθως.</span> </span><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxUD3I5X7CxZkglDKlso7MuSdybutglmRz_8fetBeJAKGNhjQaOGcrqzrTLDU7PoHrvh61_NnETSwulDcVMY0BG01PhXwMmwPV54Ldg-v6TYufQvHhYnIaus0FR3_X0IMy5Lme/s1600-h/46616.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxUD3I5X7CxZkglDKlso7MuSdybutglmRz_8fetBeJAKGNhjQaOGcrqzrTLDU7PoHrvh61_NnETSwulDcVMY0BG01PhXwMmwPV54Ldg-v6TYufQvHhYnIaus0FR3_X0IMy5Lme/s320/46616.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5070491439161146562" border="0" /></a><br /><br /><span style="color: rgb(255, 204, 153);">Σε μερικές ώρες θα έχει περάσει ακριβώς ένας χρόνος. Ξέρεις εσύ...</span><br /><span style="color: rgb(255, 204, 153);">Χρόνια πολλά</span>PeNNy LaNehttp://www.blogger.com/profile/14625774310602538273noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-37194875.post-53513512621258908332007-05-15T17:44:00.000-07:002007-05-15T18:50:16.432-07:00Για σένα<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx5Tg3i325p-ucziqUTCP08gGDhDIUi4jpCGHLo4Sd_HZtm4bAIRBF-lYet7vZgYcHsI6HcRpgMLVTWix0BWsEWYrTSEokY7B7cGJQOSbHLpQyiDiQDgH116aQ5AAxzfP-0Gn4/s1600-h/birthday_moon.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx5Tg3i325p-ucziqUTCP08gGDhDIUi4jpCGHLo4Sd_HZtm4bAIRBF-lYet7vZgYcHsI6HcRpgMLVTWix0BWsEWYrTSEokY7B7cGJQOSbHLpQyiDiQDgH116aQ5AAxzfP-0Gn4/s320/birthday_moon.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5064962480516365474" border="0" /></a><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">Αυτοί που ξέρουν να πετάνε ψηλά</span><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">κάποιος μου είπε πως τρεκλίζουν στη γη</span><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">Αν η αγάπη δίνει φτερά</span><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">πες μου πώς βρέθηκα σ'αυτό το κλουβί</span><br /><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">Έχω χιλιάδες κλειδιά που ανοίγουν καρδιές</span><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">μα δεν ταιριάζουν στην πόρτα της δικιάς μου φυλακής</span><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">Κάποιος πρέπει να με βγάλει πριν να 'ναι αργά</span><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">πρέπει να έρθεις , μόνο εσύ μπορείς....</span><br /><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">Αυτοί που φύγαν από καιρό στα βαθιά</span><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">απ' όσο ξέρω δε μιλούν πολύ</span><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">Έχουν κάτι παλιά, σκοτεινά φυλαχτά</span><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">που όλο τα στρέφουν στην ανατολή</span><br /><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">Είδα χιλιάδες κεριά, αναμμένες καρδιές</span><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">στην καταιγίδα μιας φοβερής σιωπής</span><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">Όλες αυτές οι στιγμές , σταγόνες μικρές</span><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">σταγόνες μιας μεγάλης βροχής ....</span><br /><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">Αν έρθεις απόψε τη νύχτα, όλα τα αστέρια θα πέφτουν για μας .....</span><br /><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">Είδα χιλιάδες κεριά, αναμμένες καρδιές</span><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">στην καταιγίδα μιας φοβερής σιωπής</span><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">Πρέπει να έρθεις πριν να 'ναι αργά</span><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">πρέπει να έρθεις ... μόνο εσύ μπορείς .....</span><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);font-size:78%;" ><br />(Πρέπει να έρθεις, Ξύλινα Σπαθιά) </span><br /><br />Δυο μέρες τώρα ψάχνω ένα τραγούδι. Ένα τραγούδι για σένα. Κ κατέληξα σ' αυτό. Συγνώμη που καθυστέρησα να στο δώσω. Έψαχνα να βρω κάτι που να αγγίζει το τέλειο για σένα κ για μένα.<br /><br /><span style="font-style: italic;">Αν έρθεις απόψε τη νύχτα, όλα τα αστέρια θα πέφτουν για μας .....</span><br /><br />Αν η σιωπή μου είχε φωνή αυτό θα σου φώναζε. Όμως σε φοβάμαι κ δε μπορώ. Για αυτή τη μέρα ήθελα να σου δώσω πολύ περισσότερα. 'Ομως δε με άφησες. Δέξου λοιπόν αυτό το τραγούδι σαν ένα ελάχιστο δώρο από μένα για σένα, σαν το μοναδικό δώρο που μου επέτρεψες να σου κάνω. Καλή σου νύχτα μικρέ μου πρίγκηπα.PeNNy LaNehttp://www.blogger.com/profile/14625774310602538273noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-37194875.post-40836638823044269572007-05-11T17:40:00.000-07:002007-05-19T16:53:29.826-07:00My girl my girl don't lie to me<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVuxKDjV9UQNyt65pF2mWXxhmYvVqUg4cNqhNkdnsCKzWkT4pbW1eq4Ah5V2ztdBsVcjWJyWdKR-hBvgCrxoIAkl8rCUiSU5797_cxiij-FceTkTwdlT4SVXKamUBcCbQvPfQk/s1600-h/amelie4.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5063468097327362418" style="margin: 0px auto 10px; display: block; cursor: pointer; text-align: center;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVuxKDjV9UQNyt65pF2mWXxhmYvVqUg4cNqhNkdnsCKzWkT4pbW1eq4Ah5V2ztdBsVcjWJyWdKR-hBvgCrxoIAkl8rCUiSU5797_cxiij-FceTkTwdlT4SVXKamUBcCbQvPfQk/s320/amelie4.jpg" border="0" /></a><br />Αγαπητή Horace δέχομαι την πρόκληση-πρόσκληση σε αυτό το παιχνίδι χαραμίζοντας βέβαια πολύτιμες ώρες από τον μεταμεσονύκτιο ύπνο μου. Έχω να δηλ.ωσω τα εξής:<br /><br /><span style="font-weight: bold;">1) Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;</span><br /><br />Μια αγκαλιά πολύ συγκεκριμένη μες τη νύχτα, κάτω από το αθηναϊκό φεγγάρι, σ' ένα μαγικό μέρος στο κέντρο της πόλης. Εννοείται ότι περιμένω να έρθει.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">2) Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;</span><br /><br />Η σκέψη ότι το ξυπνητήρι μου χτύπησε πριν από δύο ώρες. Κ δεν είναι πια πρωί.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">3) Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;</span><br /><br />Δε θυμάμαι. Ψέματα, θυμάμαι. Την Τρίτη στο αμφιθέατρο (μετά από πολύ καιρό) ο εκστασιασμένος Ν. μπροστά μου υπό τους ήχους της Carmina Burana!<br /><br /><span style="font-weight: bold;">4) Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;</span><br /><br />Μάλλον το ότι ονειροπολώ διαρκώς κ το ότι είμαι εκνευριστικά αισιόδοξη!<br /><br /><span style="font-weight: bold;">5) Το βασικό ελάττωμά σας;</span><br /><br />Εγωίστρια με πολύ ηλίθιο τρόπο κ λιγάκι ανασφαλής.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">6) Σε ποια λάθη δείχνετε μεγαλύτερη επιείκεια;</span><br /><br />Πάντως όχι στα δικά μου. Σε αυτά που μπορώ να εξηγήσω με τη λογική I guess.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">7) Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;</span><br /><br />Δεν ξέρω. Θα ήθελα με κάποια groupie της δεκαετίας του '7ο.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">8) Ποιοι είναι οι ήρωές σας σήμερα;</span><br /><br />Κανείς.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">9) Το αγαπημένο σας ταξίδι;</span><br /><br />2, στη Νέα Υόρκη κ στη Λατινική Αμερική.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">10) Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;</span><br /><br />Μπορώ να πω ποιητές; Καββαδίας κ Ελύτης.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">11) Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άνδρα;</span><br /><br />Την εξυπνάδα.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">12) ... και σε μια γυναίκα;</span><br /><br />Το ίδιο.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">13) Ο αγαπημένος σας συνθέτης;</span><br /><br />Μάνος Χατζηδάκις. Με διαφορά.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">14) Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντουζ;</span><br /><br />Τα "δίχτυα" από την παράσταση του Brecht. 7 ώρες πρόβα κάθε μέρα, μια πλύση εγκεφάλου την κληρονομείς.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">15) Το βιβλίο που σας σημάδεψε;</span><br /><br />Δεν το έχω διαβάσει ακόμα. Ανυπομονώ. Πάντως με είχε αγγίξει πολύ "Η αίθουσα του θρόνου".<br /><br /><span style="font-weight: bold;">16) Η ταινία που σας σημάδεψε;</span><br /><br />O "Ακύρηχτος πόλεμος", "Ο κύκλος των χαμένων ποιητών" ίσως και το " Αγάπα με αν τολμάς".<br /><br /><span style="font-weight: bold;">17) Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;</span><br /><br />Δεν το έχω ψάξει κ τόσο. Leonardo Da Vincy μέχρι στιγμής.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">18) Το αγαπημένο σας χρώμα;</span><br /><br /><span style="color: rgb(255, 204, 102);">Κίτρινο</span>. Στη ζεστή του απόχρωση, κοντά στο πορτοκαλί.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">19) Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη ετυχίας σας;</span><br /><br />Το ότι κατάφερα να νικήσω τα μεγαλύτερα φαντάσματά μου, φέτος, που με στοίχειωναν<br />από το Λύκειο.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">20) Το αγαπημένο σας ποτό;</span><br /><br />Βότκα λεμόνι και κόκκινο κρασί.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">21) Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;</span><br /><br />Για τον τρόπο με τον οποίο αρχικά κυνήγησα κάτι που αγαπούσα πάρα πολύ.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">22) Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ' όλα;</span><br /><br />Την αχαριστία.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">23) Όταν δε γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;</span><br /><br />Να ακούω μουσική με τις ώρες. Κ να φτιάχνω φανταστικές ιστορίες με ευτυχισμένο τέλος.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">24) Ο μεγαλύτερος φόβος σας;</span><br /><br />Να σταματήσω να νιώθω έντονα. Να πέσω σε μια απάθεια για τα πάντα κ να μη θέλω να κάνω απολύτως τίποτα.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">25) Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πίτε ψέματα;</span><br /><br />Στην πιο ανώδυνη. Π.χ. ήμουν για μάθημα ενώ έπινα καφέ.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">26) Ποιο είναι το μότο σας;</span><br /><br />Ζήσε κάθε στιγμή σαν να ήταν η τελευταία.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">27) Πως θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;</span><br /><br />Γρήγορα κ ανώδυνα. Να μην πονέσω κ να μη γίνω βάρος σε κανέναν.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">28) Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;</span><br /><br />Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα... χιχι πλακίτσα. Είδες υπάρχω κ έχω μια πολύ καλή εξήγηση γιατί δεν εκπλήρωνα αυτά που μου ζητούσες.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">29) Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτό τον καιρό;</span><br /><br />Αρκετά γαλήνια και ψύχραιμη αν κ το θεατρικό με τσιτώνει!<br /><br /><br />Αυτά από μένα. Αφήστε ό,τι έχετε ευχαρίστηση κ περιμένω τις δικές σας συνεντεύξεις αγαπητοί αναγνώστες!PeNNy LaNehttp://www.blogger.com/profile/14625774310602538273noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-37194875.post-78245089126731381532007-05-02T18:02:00.000-07:002007-05-07T16:19:37.866-07:00Της Μαρίας τα μακριά μαλλιά δε χάιδεψε κανείς<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjitzPOcYvQYU2bi8fSXWiH3ME4l95quS55NrtJTV9e8Ol6kuz-LzuDjQ75lT5k3Nk1GBwi2sClD9l-H0i3o1wWfmOqoimOJzxV65KVAKqHMBAgCeWFyu6eMqMG4lY7zkdZikPy/s1600-h/Whispering_hair_by_Sekkosiki.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5060136452541149538" style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjitzPOcYvQYU2bi8fSXWiH3ME4l95quS55NrtJTV9e8Ol6kuz-LzuDjQ75lT5k3Nk1GBwi2sClD9l-H0i3o1wWfmOqoimOJzxV65KVAKqHMBAgCeWFyu6eMqMG4lY7zkdZikPy/s320/Whispering_hair_by_Sekkosiki.jpg" border="0" /></a><br /><div><span style="color: rgb(102, 51, 102);font-size:180%;" ><strong>Της Μαρίας τα μακριά μαλλιά δε χάιδεψε κανείς...<br /><br /></strong></span></div><div><strong><span style="color: rgb(102, 51, 102);font-size:180%;" ></span></strong></div><div><strong><span style="color: rgb(102, 51, 102);font-size:180%;" ></span></strong></div><div><strong><span style="color: rgb(102, 51, 102);font-size:180%;" ></span></strong></div><div></div><div></div><div><span style="color: rgb(102, 51, 102);"></span></div><div><span style="color: rgb(102, 51, 102);"></span></div><div><span style="color: rgb(102, 51, 102);"></span></div><div><span style="color: rgb(153, 0, 0);"><span style="font-size:130%;"><strong></strong></span></span></div><div><strong><span style="color: rgb(153, 0, 0);font-size:180%;" ></span></strong></div><div><strong><span style="color: rgb(153, 0, 0);font-size:78%;" ></span></strong></div><div><strong><span style="color: rgb(153, 0, 0);font-size:78%;" ></span></strong></div><div><strong><span style="color: rgb(153, 0, 0);font-size:78%;" ></span></strong></div><div><strong><span style="color: rgb(153, 0, 0);font-size:78%;" ></span></strong></div><div><strong><span style="color: rgb(153, 0, 0);font-size:78%;" ></span></strong></div><div><strong><span style="color: rgb(153, 0, 0);font-size:180%;" ></span></strong></div><div><strong><span style="color: rgb(153, 0, 0);font-size:85%;" ></span></strong></div><div><strong><span style="color: rgb(153, 0, 0);font-size:85%;" ></span></strong></div><div><strong><span style="color: rgb(153, 0, 0);font-size:85%;" ></span></strong></div><div><strong><span style="color: rgb(153, 0, 0);font-size:85%;" ></span></strong></div><div><strong><span style="color: rgb(153, 0, 0);font-size:85%;" ></span></strong></div><div><strong><span style="color: rgb(153, 0, 0);font-size:85%;" ></span></strong></div><div><strong><span style="color: rgb(153, 0, 0);font-size:85%;" ></span></strong></div><div><strong><span style="color: rgb(153, 0, 0);font-size:85%;" ></span></strong></div><div><strong><span style="color: rgb(153, 0, 0);font-size:85%;" ></span></strong> </div><div><strong><span style="color: rgb(153, 0, 0);font-size:85%;" ></span></strong> </div><div><strong><span style="color: rgb(153, 0, 0);font-size:85%;" >Να το πεις στον πατέρα</span></strong></div><div><strong><span style="color: rgb(153, 0, 0);font-size:85%;" >Να το πεις στη μητέρα</span></strong></div><div><strong><span style="color: rgb(153, 0, 0);font-size:85%;" >Πως δε μπόρεσαν ποτέ να δουν</span></strong></div><div><strong><span style="color: rgb(153, 0, 0);font-size:85%;" >Τα σκοτάδια</span></strong></div><div><strong><span style="color: rgb(153, 0, 0);font-size:85%;" >Στης Μαρίας την ψυχή<br /><br /></span></strong></div><div><strong><span style="color: rgb(153, 0, 0);font-size:85%;" ></span></strong> </div><div><strong><span style="color: rgb(153, 0, 0);font-size:85%;" >( κ εγώ άπόψε έτσι νιωθω, σαν τη Μαρία, την ηρωίδα των "Υπόγειων Ρευμάτων)</span></strong></div>PeNNy LaNehttp://www.blogger.com/profile/14625774310602538273noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-37194875.post-55824681697136273662007-04-30T18:45:00.000-07:002007-05-07T16:18:03.594-07:00Βλέπω στα μάτια σου μπογιές που χρωματίζουν θάλασσες...<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju7Tv5u9qWNZeMQ5FesKg8yEEBq8jCBjkmYBdkIIc5bekj8m9jWNZc0EZhFOvnQ9IjiJ60aFskaot-WD54u3yNx5G266JFtyUS-yA60k7JBk5l634Kw-H6fguHn67BLRt9Un7L/s1600-h/Cast_your_eyes_on_the_ocean___by_Edenbeast.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5059403817019797826" style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju7Tv5u9qWNZeMQ5FesKg8yEEBq8jCBjkmYBdkIIc5bekj8m9jWNZc0EZhFOvnQ9IjiJ60aFskaot-WD54u3yNx5G266JFtyUS-yA60k7JBk5l634Kw-H6fguHn67BLRt9Un7L/s320/Cast_your_eyes_on_the_ocean___by_Edenbeast.jpg" border="0" /></a><br /><div><span style="color: rgb(0, 153, 0);font-size:100%;" >Γιατί όπως πολύ σωστά παρατήρησε ο Peter Pan...</span></div><br /><div><strong><span style="color: rgb(0, 153, 0);font-size:100%;" ></span></strong></div><br /><div align="center"><strong><span style="color: rgb(102, 51, 255);font-size:180%;" ></span></strong></div><br /><div align="center"><span style="color: rgb(51, 204, 255);font-size:180%;" ><strong>έχω την τύχη να βλέπω σε σένα κάτι που δεν το βλέπει κανείς</strong></span></div><br /><div align="center"><span style="color: rgb(51, 204, 255);font-size:180%;" ><strong></strong></span></div><br /><div align="center"><span style="color: rgb(0, 204, 204);font-size:180%;" ><strong>τις θάλασσες στα μάτια σου</strong></span></div><br /><div align="center"><span style="color: rgb(0, 204, 204);font-size:180%;" ><strong></strong></span></div>PeNNy LaNehttp://www.blogger.com/profile/14625774310602538273noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-37194875.post-1494158222951044542007-04-25T14:22:00.000-07:002007-05-07T16:21:10.166-07:00Μ' ένα χορό που δεν αντέχεις να με βλέπεις φεύγω<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzDQfNMaRgruSd69H_6eqTz-VfnlxL3ok7NTHV8gK5CFHsfg14qvcnxE98RasmD7_i_omSgP2ZLqOEnzbRU0bVJU5JjOaI2dyG9Y84Lce89yj7IG-5JTdkmqRq3qhVO4kGlD_g/s1600-h/DVD%20-%20Romeo%20&%20Juliet%20(Hollywood).jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5057502190184722722" style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzDQfNMaRgruSd69H_6eqTz-VfnlxL3ok7NTHV8gK5CFHsfg14qvcnxE98RasmD7_i_omSgP2ZLqOEnzbRU0bVJU5JjOaI2dyG9Y84Lce89yj7IG-5JTdkmqRq3qhVO4kGlD_g/s320/DVD%2520-%2520Romeo%2520&%2520Juliet%2520(Hollywood).jpg" border="0" /></a><br /><div><span style="color: rgb(102, 0, 204);">Έχω συναντήσει πολύ πιο ωραία αγόρια από σένα, πολύ πιο έξυπνα, καλά παιδιά κ συμπαθητικά. Κάθε φορά που συμπεριφέρεσαι σα να μην υπάρχω θέλω να βάλω τα κλάμματα. Είσαι ένας ξερόλας και δήθεν και τίποτα παραπάνω. Αλλά έχεις τις πιο βαθιές γαλάζιες θάλασσες στα μάτια σου και το πιο φωτεινό αμήχανο χαμόγελο που έχω δει. Κ αν ήμουν η πριγκίπισσα του παραμυθιού που ονειρεύομαι μόνο εσύ θα μπορούσες να είσαι ο πρίγκηπας μου.</span></div><br /><div><span style="color: rgb(102, 0, 204);"></span></div><br /><div><span style="color: rgb(102, 0, 204);"></span></div><br /><div><span style="color: rgb(0, 102, 0);">Το άνωθι κείμενο συνεγράφη πριν πολύ καιρό. Mais mon pc etait malade, κ δεν ήθελα να το δημοσιέυσω χρησιμοποιώντας τους υπολογιστές της σχολής. Εκεί οφείλεται κ το ότι έχω τόσο καιρό να γράψω. Όταν λοιπόν η Ly διαβάζει αυτό, θα καταλάβει ότι το παρ' ολίγον κλάμα μου εκείνο το βράδυ στην κατάληψη δεν ήρθε από το πουθενά. Τέλος πάντων... το δεύτερο που είχα φυλάξει για να γράψω εδώ όταν ο υπολογιστής μου ξαναλειτουργούσε είναι μια συνέχεια σ' ένα τραγούδι που είναι από τα αγαπημένα μου, είχα πάντα όμως το παράπονο ότι ήταν πολύ μικρό...</span></div><br /><div><span style="color: rgb(0, 102, 0);"></span></div><br /><div><span style="color: rgb(102, 0, 204);">Αγάπης φως της γης ταξίδια</span></div><br /><div><span style="color: rgb(102, 0, 204);">Μάυρα παράξενα παιχνίδια</span></div><br /><div><span style="color: rgb(102, 0, 204);">Στο φως του ήλιου θ' ακουμπήσω</span></div><br /><div><span style="color: rgb(102, 0, 204);">Το καλοκαίρι να μυρίσω</span></div><br /><div><span style="color: rgb(102, 0, 204);">Μ' άσπρο πανί θα ταξιδέψω</span></div><br /><div><span style="color: rgb(102, 0, 204);">Μικρό κορίτσι θα σε κλέψω</span></div><br /><div><span style="color: rgb(102, 0, 204);">Όσο αγαπάω μένω πίσω</span></div><br /><div><span style="color: rgb(102, 0, 204);">Κι όλο μ' αφήνεος να σ' αφήσω</span></div><br /><div><span style="color: rgb(102, 0, 204);"></span></div><br /><div><span style="color: rgb(102, 0, 204);">...</span></div><br /><div><span style="color: rgb(102, 0, 204);"></span></div><br /><div><span style="color: rgb(153, 51, 153);">Η ομορφιά σου έχει πάρει</span></div><br /><div><span style="color: rgb(153, 51, 153);">Λάμψη από χλωμό φεγγάρι</span></div><br /><div><span style="color: rgb(153, 51, 153);">Του ήλιου αχτίδες σε χαϊδεύουν</span></div><br /><div><span style="color: rgb(153, 51, 153);">Να σ' αγκαλιάσουνε γυρεύουν</span></div><br /><div><span style="color: rgb(153, 51, 153);">Μ' άσπρο πανί θα έρθω πίσω</span></div><br /><div><span style="color: rgb(153, 51, 153);">Στο μέρος που θα ναυαγήσω</span></div><br /><div><span style="color: rgb(153, 51, 153);">Ν' αποπλανήσω το βυθό σου</span></div><br /><div><span style="color: rgb(153, 51, 153);">Και να ξαπλώσω στ' όνειρό σου</span></div><br /><div><span style="color: rgb(153, 51, 153);"></span></div><br /><div><span style="color: rgb(153, 51, 153);">...</span></div><br /><div><span style="color: rgb(153, 51, 153);"></span></div><br /><div><span style="color: rgb(0, 102, 0);">Όσον αφορά το τώρα λοιπόν όχι δεν είμαι κ σε τρελά κέφια. Θα καταντήσω σαν αυτούς τους γεροπαράξενους που το πρώτο πράγμα που τους έρχεται στο μυαλό με την άνοιξη είναι οι αλλεργίες. Κάπως έτσι νιώθω. Ότι θέλω να κάτσω σπίτι στον υπολογιστή κ να παίζω sims μανιωδώς. Κ δεν ξέρω κ το λόγο όλου αυτού. Απλά δεν έχω όρεξη, διάθεση. Θέλω να κλείσω τα μάτια μου για πέντε λεπτά κ απλά να σταματήσω να σκέφτομαι. Να σταματήσει για λίγο να δουλεύει το μυαλό μου. Σαν να είναι όλα πολλά ξαφνικά κ να πρέπει να κάνω ΤΩΡΑ τις επιλογές μου. Ξαφνικά ξεκινάν μαθήματα. Κ η επιλογή του να πάω ή να μην πάω τι σημαίνει? Ίσως να είναι μια απλή απόφαση, που ούτε καν αυτή το παρανοϊκό μου μυαλό δε μπορεί να πάρει. Τι γίνεται όταν κάτι που μέχρι τώρα ήξερες ότι θέλεις κ έχεις επιλέξει κ γουστάρεις σε βάζει να αναιρείς πράγματα που πιστεύεις? Νιώθω ότι κανένας πια δε μπορεί να με υποχρεώσει να μπω στρατιωτάκι σε μια αίθουσα με καρέκλες σε διάταξη. Θα το κάνω όταν θέλω κ όταν νιώθω ότι μπορώ, γιατί το κάνω για μένα. Όμως... κ πάλι δε μπορείς να απορρίψεις εξ' ολοκλήρου κάτι που σου άρεσε κ σου αρέσει έτσι δεν είναι? Κ για να γίνω πιο συγκεκριμένη, είμαι σε μια σχολή που θέλω κ με μαθήματα που μου αρέσουν στην πλειονότητά τους. Κ γενικά παρακολουθούσα πάντα σε νορμάλ βαθμό. Η σχολή εξακολουθεί να μου αρέσει το ίδιο, αλλά νιώθω πως αν αύριο μπω για μάθημα, παρακολουθήσω κ τα 9 μαθήματα που έχω με τη μία, το κάνω από συμβιβασμό. Γιατί ειλικρινά δε μπορώ τώρα να ανοίξω την πόρτα, να μπω στην αίθουσα, να κάτσω κ να παρακολουθήσω. Σαν να αναιρώ τα πάντα...</span></div><div><span style="color: rgb(0, 102, 0);"></span></div><br /><div><span style="color: rgb(102, 0, 204);"></span></div><span style="color: rgb(102, 0, 204);">Είναι κακό που θέλω να ζήσω όπως στη φωτογραφία στην αρχή του post?</span><br /><div></div>PeNNy LaNehttp://www.blogger.com/profile/14625774310602538273noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-37194875.post-77143810510550139792007-03-12T18:54:00.000-07:002007-03-12T19:40:12.209-07:00Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλονΓυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον<br />στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε<br />αφού η ιστορία σας ανήκει<br />σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε<br /><br />Στ' αυτιά μου δεν χωράνε υποσχέσεις<br />το έργο το 'χω δει μη με τρελαίνετε<br />το πλοίο των ονείρων μου με πάει<br />σε κόσμους που εσείς δεν τους αντέχετε<br /><br />Μένω μονάχος στο παρόν μου<br />να σώσω οτιδήποτε - αν σώζεται -<br />κι ας έχω τις συνέπειες του νόμου<br />συνένοχο στο φόνο δε θα μ' έχετε<br /><br />Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον<br />το κόλπο είναι στημένο και στα μέτρα σας<br />ξεγράψτε με απ' τα κατάστιχά σας<br />στον κόπο σας δεν μπαίνω και στα έργα σας<br /><br />Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον<br />στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε<br />αφού η ιστορία σας ανήκει<br />σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε<br /><br />Μένω μονάχος στο παρόν μου<br />να σώσω οτιδήποτε - αν σώζεται -<br />κι ας έχω τις συνέπειες του νόμου<br />συνένοχο στο φόνο δε θα μ' έχετε<br /><br /><br />Πριν από πολλά πολλά χρόνια, όταν ακόμα έψαχνα τους δίσκους κ τις κασσέττες των γονιών μου, βρήκα μια κασσέττα - δώρο από ένα φίλο μας με δικές του επιλογές τραγουδιών. Η κασσέττα ξεκίναγε με το παραπάνω τραγούδι. Από την πρώτη φορά που το άκουσα το αγάπησα. Όντας πιτσιρίκι δεν πολυκαταλάβαινα τι έλεγε αλλά δεν είχε κ σημασία. Στη συνέχεια έφαγα κ μια φλασιά με τον Χάρη κ τον Πάνο, οπότε αυτό το τραγούδι μπήκα για τα καλά στην dream team. Εξάλλου όλοι μας σε κάποια φάση της ζωής μας θέλουμε να νιώσουμε λίγο επαναστάτες. Πριν από μερικές ώρες βρέ8ηκα μαζί με το Σοκολατάκι, τον Σκίουρο, την Trickle , την Κοκκινοσκουφίτσα του δάσους κ την κυρία Σκιουρίνα (ας μην τα εκθέσω on-line τα παιδιά) στο Σύνταγμα για να παρακολουθήσω την συναυλία που διοργανώθηκε χάριν των φοιτητικών κινητοποιήσεων. Η συναυλία ήταν στο μεγαλύτερο μέρος της πολύ καλή, κ κάποια στιγμή προς το τέλος ακούστηκε αυτό το τραγούδι, τόσο από τα μικρόφωνα όσο κ από τον κόσμο από κάτω. Πρώτη φορά ένιω8α να με αγγίζει ο κάθε στίχος του τόσο πολύ. Σαν να ήταν η απάντηση κ η επιβεβαίωση που έψαχνα. Σίγουρα οι τελευταίοι μήνες της ζωής μου δεν υπήρξαν κ οι πιο συνηθισμένοι. Άλλαξαν πολλά κ αποκτήθηκαν νέες εμπειρίες. Κ σίγουρα όταν περάσει η μπόρα θα μπορέσω κ εγώ να κρίνω πιο αντικειμενικά. Αλλά ειλικρινά αυτή τη στιγμή θέλω να βγω έξω κ να αρχίσω να το φωνάζω... <em>συνένοχο στο φόνο δε θα μ' έχετε. Το πλοίο των ονείρων μου με πάει σε κόσμους που εσείς δεν τους αντέχετε.</em> Έχοντας μέχρι προ ολίγου μια συζήτηση με το Σοκολατάκι, αποτέλεσμα μιας ιδιαίτερα έντονης μέρας, έχω να δηλώσω τα εξής: Είμαι 20 χρονών, κ είναι απόλυτα υγιές να 8έλω να αλλάξω τον κόσμο από τη στιγμή που δε μου αρέσει. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μου απαγορέψει να ονειρεύομαι κ να ελπίζω. Είμαι σε μια σχολή που γουστάρω τρελά κ θα βρω μια δουλειά που επίσης θα γουστάρω τρελά. Το αν θα παντρευτώ ή θα βαφτίσω τα παιδιά μου δεν θα μου το υπαγορεύσει κανένας. Κ αν κάποτε κάνω παιδιά δεν 8α τους μάθω να κάνουν το σταυρό τους 3 φορές τη μέρα, ούτε ότι είναι υποχρέωσή τους να κάνουν παρέλαση αν δεν το νιώθουν. Θα τους μάθω ότι ο κόσμος στον οποίο ζούμε δυστυχώς δεν είναι τέλειος, αλλά απ' την άλλη το τέλειο είναι βαρετό. Θα προσπαθήσω να κάνω την κάθε μέρα τους ευτυχισμένη. Θα τους μάθω να ακούν τα πάντα γύρω τους για να βρουν την αλήθεια τους. Όχι να υπακούν, να ακούν, έχει διαφορά. Κ να διαλέγουν αυτό που τους ταιριάζει. Ότι η φυγή δεν είναι λύση, κ ότι μετράει η προσπάθεια κ όχι το αποτέλεσμα (κάτι στο οποίο ο μπαμπάς μου πάντα διαφωνεί).<br />Τέλος το τραγουδάκι επάνω αφιερωμένο σε αυτούς που προσπάθησαν ανεπιτυχώς να φτιάξουν το μέλλον μου έτσι όπως ήθελα. Η δράση φέρνει αντίδραση μάγκες!PeNNy LaNehttp://www.blogger.com/profile/14625774310602538273noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-37194875.post-8127406881402585032007-03-04T16:23:00.000-08:002007-03-04T16:54:59.304-08:00Κ τ' αστέρια να λάμπουν όλα εκεί που τ' αφήσαμεΕίχα αποφασίσει να μην μπω Internet απόψε, ώστε να μην ξενυχτήσω. Όμως ακούγοντας κάποια τελευταία τραγούδια πριν πάω για ύπνο, μου ήρθαν στο μυαλό κάποιες σκέψεις.<br /><br />Νιώθω ότι σιγά σιγά σε ξεπερνάω. Έχω πείσει σχεδόν τον εαυτό μου να το θέλει. Δε μου λείπεις τόσο όσο παλιά, δεν σε σκέφτομαι όπως πριν συνέχεια, σχεδόν έχω αποδεχτεί το ότι έχεις μια σχέση. Δεν κλαίω πια κάθε βράδυ, ούτε παραλογίζομαι. Έχω σταματήσει να θυμώνω κ να ουρλιάζω ότι είναι άδικο. Τουλάχιστον στην συχνότητα κ την ένταση που τα έκανα πριν. Κάποτε ήθελα να μιλάω μόνο για σένα σε όλο τον κόσμο. Τώρα δεν θέλω να μιλάω παρά μόνο σε 2-3 άτομα. Για δεύτερη φορά λοιπόν στη ζωή μου ΑΝΑΓΚΑΖΟΜΑΙ να ξεπεράσω κάποιον που ερωτεύτηκα, επειδή δεν ήμουν <em>ο άνθρωπος που διάλεξε στο πλάι του, βιτρίνα στη ζωή του</em>. Κ όπως για εκείνον λέω ότι ήταν ο μεγάλος μου έρωτας στο λύκειο, έτσι σε λίγο ή πολύ, φοβάμαι ότι θα λέω κ για σένα ότι ήσουν ο μεγάλος μου έρωτας στη σχολή που πλέον έχω ξεπεράσει. Κ θα με πονάει, γιατί αναγκάστηκα να το κάνω. Δεν ήθελα. Δεν θέλω. Γουστάρω που είσαι εσύ αυτός που ερωτεύτηκα. Που είσαι εσύ αυτός που με κάνει να νιώθω έτσι. Που ακόμα κ το πιο ανεπαίσθητο χαμόγελό σου με τρελαίνει, που ότι λες - ακόμα κι όταν είναι μαλακία- μου ακούγεται τργούδι. Κ θέλω να συνεχίσω να τα νιώθω κ να νιώσω κι άλλα κ να σου δώσω τα πάντα. Αλλά δεν γίνεται. Γιατί τώρα είσαι αλλόύ κ μάλλον ποτέ δεν θα είσαι εδώ, γιατί πρέπει επιτέλους να προχωρήσω, γιατί πρέπει να κοιτάξω τον εαυτό μου κλπ κλπ κλπ Για όλα αυτά που λένε σ' αυτές τις περιπτώσεις. Επειδή σ' αγαπάνε τα λένε κ σιγά σιγά στα αυθυποβάλλουν. Κ ξέρω πως αργά ή γρήγορα θα έρθει κάποιος άλλος που μπορεί να 'ναι τέλειος κ υπέροχος αλλά δεν θα ΄σαι εσύ. Κ τα πρώτα βράδια θα κλαίω που δεν θα ΄σαι εσύ αυτός και θα ΄νιώθω πως προδίδω τον εαυτό μου. Δεν θα καθρευτίζονται οι ίδιες θάλασσες στα μάτια του, ούτε θα φωτίζεται το πρόσωπο του όταν χαμογελάει με τον τρόπο που φωτίζεται το δικό σου. Αλλά τουλάχιστον ξέρω ότι ακόμα μπορώ να τα παρατήσω όλα για χάρη σου. Κ εύχομαι να μπορώ να το κάνω για πολύ καιρό ακόμα. Γιατί μάλλον έτσι είναι όταν ερωτεύεσαι...PeNNy LaNehttp://www.blogger.com/profile/14625774310602538273noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-37194875.post-71876063067177663912007-02-20T16:41:00.000-08:002007-02-20T17:11:54.613-08:00Me and my monkeyΚαιρό είχα να γράψω, οπότε το παιχνιδάκι αυτό που απ' ότι βλέπω όλοι έχουν συμπεριλάβει στα blogs τους ήταν μια καλή ευκαιρία. Δυστυχώς δεν έχω πολλούς διαδικτυακούς φίλους, κ οι λίγοι που έχω έχουν ήδη γράψει για αυτούς οπότε δεν έχω να προτείνω κάποιον. Παρ'όλα αυτά περιμένω τα comments σας κι ό,τι άλλο έχετα ευχαρίστηση!!!<br /><br /><br />1. Το αγαπημένο μου χρώμα από μικρή είναι το κίτρινο, όχι του λεμονιού, το άλλο που είναι πιο κοντά στο πορτοκαλί. Μου δίνει την αίσθηση μιας απίστευτης ζεστασιάς. Σαν να είναι 12 η ώρα, να μπαίνει το φως από το τζάμι της μπαλκονόπορτας μου κ εγώ να χουζουρεύω κάτω από το πάπλωμα.<br /><br />2. Όταν είχα πάει διακοπές στην Πάρο στα 13 μου, επί 3 μέρες έτρωγα μόνο μακαρονάδες κ επέστρεψα Αθήνα με άθλιες στομαχικές διαταρχές. Παρ' όλα αυτά είμαι αμετανόητη μακαρωνού, τι να κάνουμε?<br /><br />3. Οι φίλοι μου στο σχολείο με φώναζαν φαρμακόγλωσσα. Οι φίλοι μου στη σχολή με φωνάζουν σοκολατάκι. Δες πως αλλάζουν οι καιροί...<br /><br />4. Αποφάσισα ότι θέλω να γίνω δημοσιογράφος στην Α' γυμνασίου, κ στην ουσία δεν το εγκατέλειψα ποτέ. Το ενδιαφέρον είναι ότι οι 3 προηγούμενες επιλογές μου έίναι τρία από τα επαγγέλματα στα οποία θα ήμουν εντελώς ακατάλληλη: γιατρός, δασκάλα και πηρυνικός φυσικός!!!<br /><br />5. Η πιο ευτυχισμένη κ όμορφη στιγμή της ζωής μου ήταν το καλοκαίρι, όταν ένα πρωί είδα το αγόρι που μου άρεσε να κοιμάται κ πήγα και του χάιδευα τα μαλλιά κ το πρόσωπο γιατί ήταν ώρα να ξυπνήσει. Κ το πιο μαγικό είναι ότι την ονειρευόμουν μήνες αυτή τη σκηνή, αλλά μέχρι κ λίγες μέρες πριν συμβεί φαινόταν επιστημονική φαντασία.<br /><br /><br />Αυτά τα λίγα από μένα!PeNNy LaNehttp://www.blogger.com/profile/14625774310602538273noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-37194875.post-1169518927520884382007-01-22T18:03:00.000-08:002007-01-22T18:22:37.436-08:00ΤΟ ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ<a name="1"></a><span style="color:#6633ff;">ΤΟ ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ (1971)</span><br /><span style="color:#6633ff;"></span><br /><span style="color:#6633ff;">Θα πενθώ πάντα -μ' ακούς;- για σένα, </span><br /><span style="color:#000099;"><span style="color:#6633ff;">μόνος, στον Παράδεισο<br /><br />Ι<br />Θα γυρίσει αλλού τις χαρακιές<br />Της παλάμης, η Μοίρα, σαν κλειδούχος<br />Μια στιγμή θα συγκατατεθεί ο Καιρός<br /></span><br /></span><span style="color:#cc66cc;">Πως αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι</span><br /><span style="color:#6633ff;">Θα παραστήσει ο ουρανός τα σωθικά μας</span><br /><span style="color:#6633ff;">Και θα χτυπήσει τον κόσμο η αθωότητα</span><br /><span style="color:#6633ff;">Με το δριμύ του μαύρου του θανάτου.<br /><br /></span><a name="2"></a><span style="color:#6633ff;">II<br />Πενθώ τον ήλιο και πενθώ τα χρόνια που έρχονται</span><br /><span style="color:#6633ff;">Χωρίς εμάς και τραγουδώ τ' άλλα που πέρασαν</span><br /><span style="color:#6633ff;">Εάν είναι αλήθεια<br />Μιλημένα τα σώματα και οι βάρκες που έκρουσαν γλυκά</span><br /><span style="color:#6633ff;">Οι κιθάρες που αναβόσβησαν κάτω από τα νερά</span><br /><span style="color:#6633ff;">Τα «πίστεψέ με» και τα «μη»</span><br /><span style="color:#6633ff;">Μια στον αέρα, μια στη μουσική<br />Τα δυο μικρά ζώα, τα χέρια μας</span><br /><span style="color:#6633ff;">Που γύρευαν ν' ανέβουνε κρυφά το ένα στο άλλο</span><br /><span style="color:#6633ff;">Η γλάστρα με το δροσαχί στις ανοιχτές αυλόπορτες</span><br /><span style="color:#6633ff;">Και τα κομμάτια οι θάλασσες που ερχόντουσαν μαζί</span><br /><span style="color:#6633ff;">Πάνω απ' τις ξερολιθιές, πίσω απ' τους φράχτες</span><br /><span style="color:#6633ff;">Την ανεμώνα που κάθισε στο χέρι σου</span><br /><span style="color:#6633ff;">Κι έτρεμε τρεις φορές το μωβ τρεις μέρες πάνω από τους καταρράχτες<br />Εάν αυτά είναι αλήθεια τραγουδώ</span><br /><span style="color:#6633ff;">Το ξύλινο δοκάρι και το τετράγωνο φαντό</span><br /><span style="color:#6633ff;">Στον τοίχο, τη Γοργόνα με τα ξέπλεκα μαλλιά</span><br /><span style="color:#6633ff;">Τη γάτα που μας κοίταξε μέσα στα σκοτεινά<br />Παιδί με το λιβάνι και με τον κόκκινο σταυρό<br />Την ώρα που βραδιάζει στων βράχων το απλησίαστο<br />Πενθώ το ρούχο που άγγιξα και μου ήρθε ο κόσμος.<br /><br /></span><a name="3"></a><span style="color:#6633ff;">III<br /></span><span style="color:#cc66cc;">Έτσι μιλώ για σένα και για μένα<br /><br />Επειδή σ' αγαπώ και στην αγάπη ξέρω<br />Να μπαίνω σαν Πανσέληνος<br />Από παντού, για το μικρό το πόδι σου μες στ' αχανή σεντόνια<br />Να μαδάω γιασεμιά - κι έχω τη δύναμη<br />Αποκοιμισμένη, να φυσώ να σε πηγαίνω<br />Μέσ' από φεγγερά περάσματα και κρυφές της θάλασσας στοές<br />Υπνωτισμένα δέντρα με αράχνες που ασημίζουνε<br />Ακουστά σ' έχουν τα κύματα</span><br /><span style="color:#cc66cc;">Πως χαϊδεύεις, πως φιλάς</span><br /><span style="color:#cc66cc;">Πως λες ψιθυριστά το «τι» και το «ε»</span><br /><span style="color:#cc66cc;">Τριγύρω στο λαιμό στον όρμο</span><br /><span style="color:#cc66cc;">Πάντα εμείς το φως κι η σκιά<br />Πάντα εσύ τ' αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτεινό πλεούμενο<br />Πάντα εσύ το λιμάνι κι εγώ το φανάρι το δεξιά<br />Το βρεμένο μουράγιο και η λάμψη επάνω στα κουπιά<br />Ψηλά στο σπίτι με τις κληματίδες<br />Τα δετά τριαντάφυλλα, το νερό που κρυώνει<br />Πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά που μεγαλώνει<br />Το γερτό παντζούρι εσύ, ο αέρας που το ανοίγει εγώ<br />Επειδή σ' αγαπώ και σ' αγαπώ<br />Πάντα εσύ το νόμισμα κι εγώ η λατρεία που το εξαργυρώνει:<br /><br />Τόσο η νύχτα, τόσο η βοή στον άνεμο</span><br /><span style="color:#cc66cc;">Τόσο η στάλα στον αέρα, τόσο η σιγαλιά<br />Τριγύρω η θάλασσα η δεσποτική</span><br /><span style="color:#cc66cc;">Καμάρα τ' ουρανού με τ' άστρα</span><br /><span style="color:#cc66cc;">Τόσο η ελάχιστή σου αναπνοή<br />Που πια δεν έχω τίποτε άλλο</span><br /><span style="color:#cc66cc;">Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα</span><br /><span style="color:#cc66cc;">Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου</span><br /><span style="color:#cc66cc;">Να μυρίζω από σένα και ν' αγριεύουν οι άνθρωποι</span><br /><span style="color:#6600cc;">Επειδή το αδοκίμαστο και το απ' αλλού φερμένο</span><br /><span style="color:#6600cc;">Δεν τ' αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ' ακούς</span><br /><span style="color:#6600cc;">Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου<br />Να μιλώ για σένα και για μένα.<br /></span><br /><span style="color:#6600cc;"></span><a name="4"></a><span style="color:#6600cc;">IV<br />Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν, μ' ακούς<br />Δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα, μ' ακούς<br />Το χαμένο μου αίμα και το μυτερό, μ' ακούς<br />Μαχαίρι<br />Σαν κριάρι που τρέχει μες στους ουρανούς<br />Και των άστρων τους κλώνους τσακίζει, μ' ακούς<br />Είμ' εγώ, μ' ακούς<br />Σ' αγαπώ, μ'ακούς<br />Σε κρατώ και σε πάω και σου φορώ<br />Το λευκό νυφικό της Οφηλίας, μ' ακούς<br /></span><span style="color:#6600cc;">Που μ' αφήνεις, που πας και ποιος, μ' ακούς</span><br /><br /><span style="color:#6600cc;">Σου κρατεί το χέρι πάνω απ' τους κατακλυσμούς<br /></span><br /><span style="color:#6666cc;">Οι πελώριες λιάνες και των ηφαιστείων οι λάβες</span><br /><span style="color:#6666cc;">Θα 'ρθει μέρα, μ' ακούςΝα μας θάψουν, κι οι χιλιάδες ύστερα χρόνοι</span><br /><span style="color:#6666cc;">Λαμπερά θα μας κάνουν πετρώματα, μ' ακούς<br />Να γυαλίσει επάνω τους η απονιά, μ' ακούς<br />Των ανθρώπων<br />Και χιλιάδες κομμάτια να μας ρίξει<br /></span><br /><span style="color:#6666cc;">Στα νερά ένα ένα, μ' ακούς<br />Τα πικρά μου βότσαλα μετρώ, μ' ακούς<br />Κι είναι ο χρόνος μια μεγάλη εκκλησία, μ' ακούς</span><br /><span style="color:#6666cc;">Όπου κάποτε οι φιγούρες<br />Των Αγίων<br />Βγάζουν δάκρυ αληθινό, μ' ακούς<br />Οι καμπάνες ανοίγουν αψηλά, μ' ακούς</span><br /><span style="color:#6666cc;">Ένα πέρασμα βαθύ να περάσω<br />Περιμένουν οι άγγελοι με κεριά και νεκρώσιμους ψαλμούς<br /></span><span style="color:#6600cc;">Πουθενά δεν πάω, μ' ακούς</span><br /><span style="color:#6600cc;">Ή κανείς ή κι οι δύο μαζί, μ' ακούς<br />Το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και, μ' ακούς<br />Της αγάπης<br />Μια για πάντα το κόψαμε<br />Και δε γίνεται ν' ανθίσει αλλιώς, μ' ακούς<br />Σ' άλλη γη, σ' άλλο αστέρι, μ' ακούς<br />Δεν υπάρχει το χώμα, δεν υπάρχει ο αέρας<br />Που αγγίξαμε, ο ίδιος, μ' ακούς<br />Και κανείς κηπουρός δεν ευτύχησε σ' άλλους καιρούς<br />Από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ' ακούς</span><br /><span style="color:#6600cc;">Να τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ' ακούς</span><br /><span style="color:#6600cc;">Μες στη μέση της θάλασσας</span><br /><span style="color:#6600cc;">Από μόνο το θέλημα της αγάπης, μ' ακούς</span><br /><span style="color:#6600cc;">Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ' ακούς</span><br /><span style="color:#6600cc;">Με σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς</span><br /><span style="color:#990000;">Άκου, άκου</span><br /><span style="color:#990000;">Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει -ακούς;<br />Ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει -ακούς;</span><br /><span style="color:#990000;">Είμ' εγώ που φωνάζω κι είμ' εγώ που κλαίω, μ' ακούς</span><br /><span style="color:#990000;">Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, μ' ακούς.</span><br /><br /><span style="color:#6666cc;"></span><a name="5"></a><span style="color:#6666cc;">V<br />Για σένα έχω μιλήσει σε καιρούς παλιούς<br />Με σοφές παραμάνες και μ' αντάρτες απόμαχους<br />Από τι να 'ναι που έχεις τη θλίψη του αγριμιού<br />Την ανταύγεια στο πρόσωπο του νερού του τρεμάμενου<br />Και γιατί, λέει, να μέλλει κοντά σου να 'ρθω<br />Που δε θέλω αγάπη αλλά θέλω τον άνεμο<br />Αλλά θέλω της ξέσκεπης όρθιας θάλασσας τον καλπασμό<br /><br />Και για σένα κανείς δεν είχε ακούσει<br />Για σένα ούτε το δίκταμο ούτε το μανιτάρι<br />Στα μέρη τ' αψηλά της Κρήτης τίποτα<br />Για σένα μόνο δέχτηκε ο Θεός να μου οδηγεί το χέρι<br /><br />Πιο δω, πιο κει, προσεχτικά σ' όλο το γύρο<br />Του γιαλού του προσώπου, τους κόλπους, τα μαλλιά<br />Στο λόφο κυματίζοντας αριστερά<br /></span><span style="color:#6666cc;">Το σώμα σου στη στάση του πεύκου του μοναχικού</span><br /><span style="color:#6666cc;">Μάτια της περηφάνιας και του διάφανου</span><br /><span style="color:#6666cc;">Βυθού, μέσα στο σπίτι με το σκρίνιο το παλιό</span><br /><span style="color:#6666cc;">Τις κίτρινες νταντέλες και το κυπαρισσόξυλο</span><br /><span style="color:#6666cc;">Μόνος να περιμένω που θα πρωτοφανείς</span><br /><span style="color:#6666cc;">Ψηλά στο δώμα ή πίσω στις πλάκες της αυλής</span><br /><span style="color:#6666cc;">Με τ' άλογο του Αγίου και το αυγό της Ανάστασης<br />Σαν από μια τοιχογραφία καταστραμμένη<br />Μεγάλη όσο σε θέλησε η μικρή ζωή<br />Να χωράς στο κεράκι τη στεντόρεια λάμψη την ηφαιστειακή<br />Που κανείς να μην έχει δει και ακούσει</span><br /><span style="color:#6666cc;">Τίποτα μες στις ερημιές τα ερειπωμένα σπίτια</span><br /><span style="color:#6666cc;">Ούτε ο θαμμένος πρόγονος άκρη άκρη στον αυλόγυρο</span><br /><span style="color:#6666cc;">Για σένα ούτε η γερόντισσα μ' όλα της τα βοτάνια<br /><br />Για σένα μόνο εγώ, μπορεί και η μουσική<br />Που διώχνω μέσα μου αλλ' αυτή γυρίζει δυνατότερη<br />Για σένα το ασχημάτιστο στήθος των δώδεκα χρονώ<br />Το στραμμένο στο μέλλον με τον κρατήρα κόκκινο<br />Για σένα σαν καρφίτσα η μυρωδιά η πικρή<br />Που βρίσκει μες στο σώμα και που τρυπάει τη θύμηση<br />Και να το χώμα, να τα περιστέρια, να η αρχαία μας γη.<br /></span><br /><span style="color:#6666cc;"></span><a name="6"></a><span style="color:#6666cc;">VI<br />Έχω δει πολλά και η γη μέσ' απ' το νου μου φαίνεται ωραιότερη</span><br /><span style="color:#6666cc;">Ωραιότερη μες στους χρυσούς ατμούς</span><br /><span style="color:#6666cc;">Η πέτρα η κοφτερή, ωραιότερα</span><br /><span style="color:#6666cc;">Τα μπλάβα των ισθμών και οι στέγες μες στα κύματα</span><br /><span style="color:#6666cc;">Ωραιότερες οι αχτίδες όπου δίχως να πατείς περνάς</span><br /><span style="color:#6666cc;">Αήττητη όπως η Θεά της Σαμοθράκης πάνω από τα βουνά της θάλασσας<br /></span><span style="color:#6600cc;">Έτσι σ' έχω κοιτάξει που μου αρκεί</span><br /><span style="color:#6600cc;">Να 'χει ο χρόνος όλος αθωωθεί</span><br /><span style="color:#6666cc;">Μες στο αυλάκι που το πέρασμά σου αφήνει</span><br /><span style="color:#6666cc;">Σαν δελφίνι πρωτόπειρο ν' ακολουθεί<br />Και να παίζει με τ' άσπρο και το κυανό η ψυχή μου!<br />Νίκη, νίκη όπου έχω νικηθεί<br />Πριν από την αγάπη και μαζί<br />Για τη ρολογιά και για το γκιούλ μπρισίμι<br />Πήγαινε, πήγαινε και ας έχω εγώ χαθεί<br />Μόνος, και ας είναι ο ήλιος που κρατείς ένα παιδί νεογέννητο<br /></span><span style="color:#6666cc;">Μόνος, και ας είμ' εγώ η πατρίδα που πενθεί</span><br /><span style="color:#6666cc;">Ας είναι ο λόγος που έστειλα να σου κρατεί δαφνόφυλλο<br />Μόνος, ο αέρας δυνατός και μόνος τ' ολοστρόγγυλο<br />Βότσαλο στο βλεφάρισμα του σκοτεινού βυθού</span><br /><span style="color:#6666cc;">Ο ψαράς που ανέβασε κι έριξε πάλι πίσω στους καιρούς τον Παράδεισο!<br /></span><br /><a name="7"></a><span style="color:#cc66cc;">VII<br />Στον Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί</span><br /><span style="color:#cc66cc;">Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στη θάλασσα<br />Με κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρή</span><br /><span style="color:#cc66cc;">Έχω ρίξει μες στ' άπατα μιαν ηχώ</span><br /><span style="color:#cc66cc;">Να κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ<br />Να σε βλέπω μισή να περνάς στο νερό</span><br /><span style="color:#cc66cc;">Και μισή να σε κλαίω μες στον Παράδεισο.</span><br /><span style="color:#cc66cc;"></span><br /><span style="color:#cc66cc;"></span><br /><span style="color:#ff6600;">Υπάρχουν κάποια ποιήματα, κάποια τραγούδια, κάποιες ταινίες που για κάποιους φαίνονται ότι έχουν καταντήσει κλισέ. Όπως το μονόγραμμα. Κ όμως, δεν είναι δυνατόν να μην ταξιδέψω κ να μην κολλήσω κάθε φορά που το διαβάζω. Χθες το βράδυ έβλεπα "Δυο Ξένους", τη σκηνή που είναι στην παραλία κ της το διαβάζει. Δεν ξέρω. Κόλλησα. Πάλι. Κάθησα κ το ξαναδιάβασα. Σκεφτόμουν αυτούς τους στίχους όλη τη μέρα. Κ σκεφτόμουν πόσο επίκαιρο είναι. Για μένα.</span><br /><span style="color:#ff6600;">Είναι νωρίς ακόμη μες τον κόσμο αυτόν αγάπη μου, να μιλώ για σένα κ για μένα. </span><br /><span style="color:#ff6600;">Είναι νωρίς μες τον κόσμο αυτό μ' ακούς;</span><br /><span style="color:#ff6600;">Δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα, μ' ακούς;</span><br /><span style="color:#ff6600;">Σ' αγαπάω μ' ακούς;</span>PeNNy LaNehttp://www.blogger.com/profile/14625774310602538273noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-37194875.post-1169083036908590062007-01-17T16:53:00.000-08:002007-01-17T17:23:05.183-08:00Μόνο εσύ όλα εσύ κόκκινο φιλί<span style="color:#6600cc;">Δεσποινίς Νίνα, συνεχίζω αυτό που αρχίσατε...<br /></span><span style="color:#ff0000;"></span><br /><span style="color:#ff0000;">Ρίχνω μια ευχή δεν ακούς κι όμως είσ' εκεί</span><br /><span style="color:#ff0000;"></span><br /><span style="color:#000099;">Να σε αγγίξω έστω κ για μια στιγμή</span><br /><span style="color:#ff0000;"></span><br /><span style="color:#ff0000;">πιάνω τη σιωπή και τη σπάω μα δεν είσ' εκεί</span><br /><span style="color:#ff0000;"></span><br /><span style="color:#000099;">Κ κλαίω κ φωνάζω κ μετά ηρεμώ</span><br /><span style="color:#ff0000;"></span><br /><span style="color:#ff0000;">κρίμα που να βρω λίγο φως να σ' ονειρευτώ</span><br /><span style="color:#ff0000;"></span><br /><span style="color:#000099;">Δώσε μου μια ευκαιρία</span><br /><span style="color:#ff0000;"></span><br /><span style="color:#ff0000;">πες μου κάτι απλό που να μοιάζει αληθινό</span><br /><span style="color:#ff0000;"></span><br /><span style="color:#000099;">Έχω αρχίσει κ σ' ερωτεύομαι</span><br /><span style="color:#ff0000;"></span><br /><span style="color:#ff0000;">Όλα εσύ μόνο εσύ κόκκινο φιλί</span><br /><span style="color:#ff0000;"></span><br /><span style="color:#000099;">Πότε θα το νιώσω?</span><br /><span style="color:#ff0000;"></span><br /><span style="color:#ff0000;">μια γλυκιά μουσική μας κρατάει μαζί</span><br /><span style="color:#ff0000;"></span><br /><span style="color:#000099;">Ο Αγγελάκας, οι Πυξ Λαξ, ή κ οι δύο?</span><br /><span style="color:#ff0000;"></span><br /><span style="color:#ff0000;">Όλα εσύ μόνο εσύ κόκκινο φιλί</span><br /><span style="color:#ff0000;"></span><br /><span style="color:#000099;">Ίσως ό,τι πιο έντονο έχω νιώσει</span><br /><span style="color:#ff0000;"></span><br /><span style="color:#ff0000;">όλα εσύ πάντα εσύ μόνο μόνο εσύ</span><br /><span style="color:#ff0000;"></span><br /><span style="color:#000099;">Κ ίσως ό,τι πιο όμορφο έχω ερωτευτεί μέχρι τώρα</span><br /><span style="color:#ff0000;"></span><br /><span style="color:#ff0000;">Ήρθες σαν γιορτή απίστευτο σε θέλω πιο πολύ</span><br /><span style="color:#ff0000;"></span><br /><span style="color:#000099;">Εκείνο το μεσημέρι...</span><br /><span style="color:#ff0000;"></span><br /><span style="color:#ff0000;">ήρθες σαν γιορτή κρυφακούν γύρω σου θεοί</span><br /><span style="color:#ff0000;"></span><br /><span style="color:#000099;">Δεν υπάρχει όμως θεός</span><br /><span style="color:#ff0000;"></span><br /><span style="color:#ff0000;">πες μου πού να βρω πιο γλυκό κομμάτι να σκεφτώ</span><br /><span style="color:#ff0000;"></span><br /><span style="color:#000099;">Κ να μου πεις πάλι εσένα θα σκέφτομαι</span><br /><span style="color:#ff0000;"></span><br /><span style="color:#ff0000;">πες μου κάτι απλό που να μοιάζει αληθινό</span><br /><span style="color:#ff0000;"></span><br /><span style="color:#000099;">Σε θέλω</span><br /><span style="color:#ff0000;"></span><br /><span style="color:#ff0000;">Όλα εσύ μόνο εσύ κόκκινο φιλί</span><br /><span style="color:#ff0000;"></span><br /><span style="color:#000099;">Άρχιζε κ γινόταν επικίνδυνο</span><br /><span style="color:#ff0000;"></span><br /><span style="color:#ff0000;">μια γλυκιά μουσική μας κρατάει μαζί</span><br /><span style="color:#ff0000;"></span><br /><span style="color:#000099;">Μη μας δέσει όμως</span><br /><span style="color:#ff0000;"></span><br /><span style="color:#ff0000;">Όλα εσύ μόνο εσύ κόκκινο φιλί</span><br /><span style="color:#ff0000;"></span><br /><span style="color:#000099;">ΟΚ σε θέλω πολύ</span><br /><span style="color:#ff0000;"></span><br /><span style="color:#ff0000;">όλα εσύ πάντα εσύ μόνο μόνο εσύ</span><br /><span style="color:#ff0000;"></span><br /><span style="color:#000099;">Είμαι ακόμα ερωτευμένη μαζί σου</span><br /><span style="color:#ff0000;"></span><br /><span style="color:#ff0000;">Όλα εσύ μόνο εσύ κόκκινο φιλί...</span><br /><span style="color:#ff0000;"></span><br /><span style="color:#000099;">Κ το ξέρεις!</span>PeNNy LaNehttp://www.blogger.com/profile/14625774310602538273noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-37194875.post-1168790967698547652007-01-14T08:07:00.000-08:002007-01-14T08:11:11.703-08:00Ίσως φταίνε τα φεγγάρια...<p align="center"><img src="http://www.flarn.com/~warlock/tarot/dragon/18.jpg" /></p><br /><h2 align="center"><span style="font-family:Verdana;"><b>You are The Moon</b></span></h2><br /><p align="center"><span style="font-family:Verdana;">Hope, expectation, Bright promises.</span></p><br /><p align="center"><span style="font-family:Verdana;">The Moon is a card of magic and mystery - when prominent you know that nothing is as it seems, particularly when it concerns relationships. All logic is thrown out the window.</span></p><br /><p align="center"><span style="font-family:Verdana;">The Moon is all about visions and illusions, madness, genius and poetry. This is a card that has to do with sleep, and so with both dreams and nightmares. It is a scary card in that it warns that there might be hidden enemies, tricks and falsehoods. But it should also be remembered that this is a card of great creativity, of powerful magic, primal feelings and intuition. You may be going through a time of emotional and mental trial; if you have any past mental problems, you must be vigilant in taking your medication but avoid drugs or alcohol, as abuse of either will cause them irreparable damage. This time however, can also result in great creativity, psychic powers, visions and insight. You can and should trust your intuition.</span></p><br /><p align="center"><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;"><b>What Tarot Card are You?</b><br /><a href="http://www.flarn.com/~warlock/tarot" target="_blank">Take the Test to Find Out.</a></span></p>PeNNy LaNehttp://www.blogger.com/profile/14625774310602538273noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-37194875.post-1167363301056954712006-12-28T18:35:00.000-08:002006-12-28T19:37:52.016-08:00There's nothing you can do that can't be doneΠάλι δεν ξέρω τι να γράψω. Εδώ κ μέρες είναι στο μυαλό μου σκέψεις κ πάλι νιώθω ότι δε μπορώ να τις βάλω εύκολα σε μια τάξη. Μπερδεύομαι. Απολογισμός της χρονιάς που που πέρασε? Κ θέλω κ δε θέλω. Δε θέλω γιατί ακόμα κι αυτό έχει γίνει cliche, τώρα που πλησιάζει η 31η Δεκέμβρη. Απ' την άλλη όμως είναι κάποια πράγματα που θέλω να εξωτερικεύσω με αυτόν τον τρόπο. Μέσα στη χρονιά που φεύγει έζησα σκηνικά απερίγραπτα, που πάντα ονειρευόμουν από μάκρια πως θα ήταν. Το πιθανότερο είναι να μην ξαναγίνουν, αν κ δεν είμαι σίγουρη ότι αυτό με στενοχωρεί. Προτιμώ να έχω αναμνήσεις από κάτι ατόφιο κ όχι από μία σκιά του που προσπάθησε να το αναβιώσει. Εξάλλου υπάρχουν δεσμοί που το κρατάνε πάντα δυνατό.<br />Υπάρχουν πράγματα που θέλω να αφήσω μια για πάντα πίσω μου. Όπως οι ηλίθιες ανασφάλειες μου. Που έπαιξαν καλά το παιχνίδι τους αλλά για τελευταία φορά. Αν νικήσω κ τον ηλίθιο εγωισμό μου, τότε θα είμαι just perfect (Νίκη ετοιμάσου για νέα testακια ψυχανάλυσης). Δεν θέλω να διαγράψω τις ηλιθιότητες που έκανα, γιατί όταν διαγράφεις ξεχνάς κ όταν ξεχνάς επαναλαμβάνεις. Προτιμώ να θυμάμαι τα μαθηματάκια που πήρα (κ πάλι τυχερή στάθηκα) για να έχω το νου μου.<br />Κατάλαβα ότι οι αληθινοί φίλοι δεν είναι αυτοί που σου λένε αυτό που θες να ακούσεις, κ ότι το να μη συμφωνεί κάποιος μαζί σου δε σημαίνει κ ό,τι δεν σε καταλαβαίνει. Κατάλαβα πως πρέπει να ακούω τη διαίσθηση μου λίγο περισσότερο κάποιες φορές, κ όταν βλέπω ότι ξαφνικά ταιριάζω τόοοοοσο πολύ με κάποιον άνθρωπο, να κοιτάω πόσο ουσιαστικό είναι. Κ ότι το πιο σημαντικό σε μια φιλία είναι να μπορείς να καταλάβεις τον άλλο ακόμα κι όταν σκέφτεται διαφορετικά από σένα. Κ είμαι πολύ περήφανη που το κατάφερα κ το ένιωσα. Κ το καλύτερο μάθημα φιλίας το πήρα από τους φίλους μου στη σχολή, ειδικά από κάποιους που για να μη με πληγώσουν μπήκαν σε μια πολύ ψυχοφθόρα διαδικασία, στην οποία ήταν αντίθετοι.<br />Για φίλους είπα, για μοναδικές εμπειρίες είπα, τι να λείπει άραγε... αυτό που λέει η Νίνα μάλλον: ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΕΡΩΤΟΣ!!!!!!!!<br />Αν υπάρχει κάτι που θέλω να κρατήσω από αυτή τη χρονιά είναι το ότι ερωτεύτηκα. Γιατί? Γιατί πίστευα πως ο έρωτας με αυτή τη μορφή δεν υπήρχε πια παρά μόνο στις σελίδες του εφηβικού μου ημερολογίου. Γιατί ένιωσα ξανά έντονα (η συναισθηματική ηρεμία δε με χαρακτηρίζει). Γιατί χαιρέτησα τον πάτο κ με πρόλαβα αυτή τη φορά πριν φτάσω, γεγονός που μου έδειξε ότι μεγάλωσα! Κ γιατί πιστέυω ότι το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου μου αξίζει τον κόπο. Έκανα λάθη, έφαγα τα μούτρα μου κ πονάω ακόμα. Αλλά έμαθα. Κ προσπάθησα. Κ προσπαθώ ακόμα.<br /><br />Κ μετά από όλα αυτά τα ωραία νομίζω πως ήρθε η ώρα να πάω για ύπνο. Κοντεύει να ξημερώσει. Α! Από το νέο έτος θα κοιμάμαι κ θα ξυπνάω φυσιολογικές ώρες! Promise!PeNNy LaNehttp://www.blogger.com/profile/14625774310602538273noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-37194875.post-1165799517677333022006-12-10T16:48:00.000-08:002006-12-10T17:12:22.973-08:00Με συνθήματα σκισμένα σ' έναν έρωτα για σένα έχω χυθείΑναρωτιέμαι γιατί να είναι τόσο άδικο? Γιατί? Γιατί δεν είμαι τώρα στην αγκαλιά σου? Δεν σε αγάπησα αρκετά? Δεν σε ερωτεύτηκα? Εγώ που προσπάθησα τόσο πολύ για σένα, που πιέστηκα, που έσπασαν τα νεύρα μου απ' την προσπάθεια να κερδίσω ένα σου χαμόγελο κ μια σου λέξη, τώρα γιατί να σε βλέπω να φιλάς άλλη?PeNNy LaNehttp://www.blogger.com/profile/14625774310602538273noreply@blogger.com3