Wednesday, May 30, 2007

Σώπα μικρό μου κι άκουσε...

... ένα παραμύθι



Μια φορά κ έναν καιρό ήταν πολλοί άνθρωποι που μαζεύτηκαν σε ένα μικρό δωμάτιο. Κ το αποτέλεσμα εκείνης της μέρας ήταν διαφορετικό απ' ότι συνήθως.

Την επόμενη μέρα μαζεύτηκαν οι περισσότεροι από αυτούς σε ένα μεγάλο δρόμο, κι ήρθαν κι άλλοι κ κάθε μέρα ερχόντουσαν κι άλλοι. Στην αρχή υπήρχε αμηχανία αλλά μέρα με τη μέρα τα πράγματα όλο και καλυτέρευαν. Αυτοί οι πολλοί άνθρωποι ήξεραν ο ένας τον άλλον με το όνομά τους, βρισκόντουσαν κάθε μέρα, συζητούσαν τα απογεύματα κ μετά πέρναγαν μαζί τη νύχτα. Έβλεπαν ταινίες, τραγουδούσαν, χόρευαν, έπαιζαν στους δρόμους. Δεν ήταν πάντα όμορφα, υπήρχαν στιγμές που φοβόντουσαν πολύ ο ένας για τον άλλο, που φώναζαν μες το πλήθος. Κ σίγουρα δεν ήταν πάντα ανέμελα κ αθώα. Διακυβέβονταν για αυτούς πολύ σημαντικότερα πράγματα από αυτά που άφηναν πίσω τους.

Θέλει αρετή κ τόλμη η ελευθερία

Αυτά τα παιδιά, τα χαμένα παιδιά στη χώρα του Ποτέ, άλλοι τα είπαν ήρωες. Άλλοι επαναστάτες. Άλλοι ονειροπόλους. Άλλοι τα χαρακτήρισαν με ανάρμοστες για αυτό το παραμύθι εκφράσεις. Ίσως να μην ήταν τίποτα από όλα αυτά, ίσως κ όλα μαζί. Αλλά ήταν σίγουρα από αυτούς που θέλουν να ζουν κ να αναπνέουν.
Κ η αρετή κ η τόλμη των δύο τριών πρώτων που αποφάσισαν εκείνο το μεσημέρι να το ξεκινήσουν με κάθε κόστος χάρισαν σε κάποιον που απόψε τους σκέφτεται το πιο όμορφο καλοκαίρι (πέραν όλων των άλλων που χάρισαν κ όλων των άλλων στους οποίους χάρισαν...).

Ξέρεις υπάρχουν ιστορίες φανταστικές που σου τριβελλίζουν το μυαλό από μικρό παιδάκι. Που ονειρεύεσαι πως θα ήταν αν μια μέρα τις ζούσες? Κ ξαφνικά απλά τις ζεις, κ τις γνωρίζεις κ είναι ακόμα πιο όμορφες κ μαγικές άπό αυτές που άκουγες μικρός.
Ξέρεις οι πιο όμορφες αναμνήσεις είναι από καλοκαίρια κ βράδια όταν ήσουν μικρός κ έπαιζες κρυφτό κ μπάλα με τα άλλα παιδιά στη γειτονιά μέχρι τις 2. Κ ένιωθες τόσο γεμάτος. Κ μετά νοσταλγούσες αυτό το συναίσθημα μέχρι που το ξανάζησες.
Έτσι
Ξαφνικά
Χωρίς να το περιμένεις, σχεδόν από μια σύμπτωση κ ίσως κ από ανορθόδοξο αρχικό ερέθισμα.



Αν μπορούσα θα γύρναγα το χρόνο πολύ πιο πίσω για να προλάβω να αλλάξω πράγματα ώστε όταν ερχόταν να ήταν όλα τέλεια, χωρίς τα μεγάλα μαύρα σύννεφα. Αλλά αν δε μπορούσα θα ξαναγύρναγα το χρόνο τότε κ θα προσπαθούσα να αλλάξω τα άσχημα έστω κι αν ήταν κάπως αργά. Αλλά αν δε μπορούσα θα ξαναγύρναγα το χρόνο πίσω και θα το ζούσα ακριβώς όπως έγινε.


Έτσι
Ξαφνικά
Χωρίς να το περιμένεις, σχεδόν από μια σύμπτωση κ ίσως από ανορθόδοξο αρχικό ερέθισμα.



κ όλα αυτά γιατί...


Μια φορά κ έναν καιρό ήταν πολύ άνθρωποι που μαζεύτηκαν σε ένα μικρό δωμάτιο. Κ το αποτέλεσμα εκείνης της μέρας ήταν διαφορετικό απ' ότι συνήθως.




Σε μερικές ώρες θα έχει περάσει ακριβώς ένας χρόνος. Ξέρεις εσύ...
Χρόνια πολλά

Tuesday, May 15, 2007

Για σένα


Αυτοί που ξέρουν να πετάνε ψηλά
κάποιος μου είπε πως τρεκλίζουν στη γη
Αν η αγάπη δίνει φτερά
πες μου πώς βρέθηκα σ'αυτό το κλουβί

Έχω χιλιάδες κλειδιά που ανοίγουν καρδιές
μα δεν ταιριάζουν στην πόρτα της δικιάς μου φυλακής
Κάποιος πρέπει να με βγάλει πριν να 'ναι αργά
πρέπει να έρθεις , μόνο εσύ μπορείς....

Αυτοί που φύγαν από καιρό στα βαθιά
απ' όσο ξέρω δε μιλούν πολύ
Έχουν κάτι παλιά, σκοτεινά φυλαχτά
που όλο τα στρέφουν στην ανατολή

Είδα χιλιάδες κεριά, αναμμένες καρδιές
στην καταιγίδα μιας φοβερής σιωπής
Όλες αυτές οι στιγμές , σταγόνες μικρές
σταγόνες μιας μεγάλης βροχής ....

Αν έρθεις απόψε τη νύχτα, όλα τα αστέρια θα πέφτουν για μας .....

Είδα χιλιάδες κεριά, αναμμένες καρδιές
στην καταιγίδα μιας φοβερής σιωπής
Πρέπει να έρθεις πριν να 'ναι αργά
πρέπει να έρθεις ... μόνο εσύ μπορείς .....

(Πρέπει να έρθεις, Ξύλινα Σπαθιά)


Δυο μέρες τώρα ψάχνω ένα τραγούδι. Ένα τραγούδι για σένα. Κ κατέληξα σ' αυτό. Συγνώμη που καθυστέρησα να στο δώσω. Έψαχνα να βρω κάτι που να αγγίζει το τέλειο για σένα κ για μένα.

Αν έρθεις απόψε τη νύχτα, όλα τα αστέρια θα πέφτουν για μας .....

Αν η σιωπή μου είχε φωνή αυτό θα σου φώναζε. Όμως σε φοβάμαι κ δε μπορώ. Για αυτή τη μέρα ήθελα να σου δώσω πολύ περισσότερα. 'Ομως δε με άφησες. Δέξου λοιπόν αυτό το τραγούδι σαν ένα ελάχιστο δώρο από μένα για σένα, σαν το μοναδικό δώρο που μου επέτρεψες να σου κάνω. Καλή σου νύχτα μικρέ μου πρίγκηπα.

Friday, May 11, 2007

My girl my girl don't lie to me


Αγαπητή Horace δέχομαι την πρόκληση-πρόσκληση σε αυτό το παιχνίδι χαραμίζοντας βέβαια πολύτιμες ώρες από τον μεταμεσονύκτιο ύπνο μου. Έχω να δηλ.ωσω τα εξής:

1) Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;

Μια αγκαλιά πολύ συγκεκριμένη μες τη νύχτα, κάτω από το αθηναϊκό φεγγάρι, σ' ένα μαγικό μέρος στο κέντρο της πόλης. Εννοείται ότι περιμένω να έρθει.

2) Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;

Η σκέψη ότι το ξυπνητήρι μου χτύπησε πριν από δύο ώρες. Κ δεν είναι πια πρωί.

3) Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;

Δε θυμάμαι. Ψέματα, θυμάμαι. Την Τρίτη στο αμφιθέατρο (μετά από πολύ καιρό) ο εκστασιασμένος Ν. μπροστά μου υπό τους ήχους της Carmina Burana!

4) Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;

Μάλλον το ότι ονειροπολώ διαρκώς κ το ότι είμαι εκνευριστικά αισιόδοξη!

5) Το βασικό ελάττωμά σας;

Εγωίστρια με πολύ ηλίθιο τρόπο κ λιγάκι ανασφαλής.

6) Σε ποια λάθη δείχνετε μεγαλύτερη επιείκεια;

Πάντως όχι στα δικά μου. Σε αυτά που μπορώ να εξηγήσω με τη λογική I guess.

7) Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;

Δεν ξέρω. Θα ήθελα με κάποια groupie της δεκαετίας του '7ο.

8) Ποιοι είναι οι ήρωές σας σήμερα;

Κανείς.

9) Το αγαπημένο σας ταξίδι;

2, στη Νέα Υόρκη κ στη Λατινική Αμερική.

10) Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Μπορώ να πω ποιητές; Καββαδίας κ Ελύτης.

11) Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άνδρα;

Την εξυπνάδα.

12) ... και σε μια γυναίκα;

Το ίδιο.

13) Ο αγαπημένος σας συνθέτης;

Μάνος Χατζηδάκις. Με διαφορά.

14) Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντουζ;

Τα "δίχτυα" από την παράσταση του Brecht. 7 ώρες πρόβα κάθε μέρα, μια πλύση εγκεφάλου την κληρονομείς.

15) Το βιβλίο που σας σημάδεψε;

Δεν το έχω διαβάσει ακόμα. Ανυπομονώ. Πάντως με είχε αγγίξει πολύ "Η αίθουσα του θρόνου".

16) Η ταινία που σας σημάδεψε;

O "Ακύρηχτος πόλεμος", "Ο κύκλος των χαμένων ποιητών" ίσως και το " Αγάπα με αν τολμάς".

17) Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;

Δεν το έχω ψάξει κ τόσο. Leonardo Da Vincy μέχρι στιγμής.

18) Το αγαπημένο σας χρώμα;

Κίτρινο. Στη ζεστή του απόχρωση, κοντά στο πορτοκαλί.

19) Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη ετυχίας σας;

Το ότι κατάφερα να νικήσω τα μεγαλύτερα φαντάσματά μου, φέτος, που με στοίχειωναν
από το Λύκειο.

20) Το αγαπημένο σας ποτό;

Βότκα λεμόνι και κόκκινο κρασί.

21) Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;

Για τον τρόπο με τον οποίο αρχικά κυνήγησα κάτι που αγαπούσα πάρα πολύ.

22) Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ' όλα;

Την αχαριστία.

23) Όταν δε γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;

Να ακούω μουσική με τις ώρες. Κ να φτιάχνω φανταστικές ιστορίες με ευτυχισμένο τέλος.

24) Ο μεγαλύτερος φόβος σας;

Να σταματήσω να νιώθω έντονα. Να πέσω σε μια απάθεια για τα πάντα κ να μη θέλω να κάνω απολύτως τίποτα.

25) Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πίτε ψέματα;

Στην πιο ανώδυνη. Π.χ. ήμουν για μάθημα ενώ έπινα καφέ.

26) Ποιο είναι το μότο σας;

Ζήσε κάθε στιγμή σαν να ήταν η τελευταία.

27) Πως θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;

Γρήγορα κ ανώδυνα. Να μην πονέσω κ να μη γίνω βάρος σε κανέναν.

28) Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;

Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα... χιχι πλακίτσα. Είδες υπάρχω κ έχω μια πολύ καλή εξήγηση γιατί δεν εκπλήρωνα αυτά που μου ζητούσες.

29) Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτό τον καιρό;

Αρκετά γαλήνια και ψύχραιμη αν κ το θεατρικό με τσιτώνει!


Αυτά από μένα. Αφήστε ό,τι έχετε ευχαρίστηση κ περιμένω τις δικές σας συνεντεύξεις αγαπητοί αναγνώστες!

Wednesday, May 02, 2007

Της Μαρίας τα μακριά μαλλιά δε χάιδεψε κανείς


Της Μαρίας τα μακριά μαλλιά δε χάιδεψε κανείς...

Να το πεις στον πατέρα
Να το πεις στη μητέρα
Πως δε μπόρεσαν ποτέ να δουν
Τα σκοτάδια
Στης Μαρίας την ψυχή

( κ εγώ άπόψε έτσι νιωθω, σαν τη Μαρία, την ηρωίδα των "Υπόγειων Ρευμάτων)