Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι

Με ρώτησε η Νίνα πριν "Αλήθεια Ελενούκα εμείς γιατί φύγαμε από τη χώρα του Ποτέ?". Κ μετά σκέφτηκα ότι η διεύθυνση που ήθελα να δώσω στο Blog ήταν Neverneverland αλλά ήταν πιασμένο!!! Είμαι ένα κορίτσι που του αρέσουν πολύ τα παραμύθια. Κ γιατί παρακαλώ αυτό να είναι κακό? Μήπως επειδή μεγάλωσα? Χα! Δε μεγάλωσα κ ούτε νομίζω πως θα μεγαλώσω ποτέ. Είναι να το 'χεις μέσα σου το μεγαλίστικο κ εγώ σε καμία περίπτωση δεν το 'χω. Είμαι ακόμα κοριτσάκι πως να το κάνουμε. Κ μάλλον θα παραμείνω forever and ever. Είχα διαβάσει ένα άρθρο που χώριζε τις θηλυκές υπάρξεις σε γυναίκες κ κοριτσάκια. Δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει κάτι τέτοιο πάντως θυμάμαι συμμαθήτριά μου που τώρα περνιέται χαλαρά για 25άρα στο στυλ, στους τρόπους της, σε όλα. Κ εγώ παραμένω με τα starakia μου κ τα μονίμως μουντζουρωμένα με μαύρο μολύβι μάτια μου γιατί ακόμα δεν έχω μάθει να βάφομαι σαν rοck star ή έστω σαν άνθρωπος. Κοιτάω την τελευταία αποτυχημένη προσπάθεια να βάψω τα νύχια μου αλλά τη στιγμή που πάει να με πάρει από κάτω σκέφτομαι ότι θα τρέξω να χωθώ κάτω από το τεράστιο πάπλωμα του παιδικού μου κρεββατιού, θα πάρω αγκαλιά τη Dorothy (το σκυλάκι μου καλέ!) κ θα περάσουν όλα. Μου αρέσει να μου λένε παραμύθια το παραδέχομαι. Ίσως γι' αυτό οι αγαπημένες ταινίες να είναι τα χαζορομαντικά Hollywoodιανά τύπου Notting Hill. Μου αρέσει το happy end, το φανταστικό, το ονειρικό. Κ κυρίως μου αρέσει να ταξιδεύω με την αχαλίνωτη όπως όλη λένε φαντασία μου. Να φτιάχνω εγώ παραμύθια κ δικούς μου κόσμους. Μπορεί να είμαι απλά ονειροπόλα ή αθεράπευτα ρομαντική (όχι με την κλασσική ξενέρωτη έννοια βέβαια- θα πάρω κάτι σε Ελύτη κ ακρογυαλιά παρακαλώ) η με 63% τάση στν παράνοια όπως έβγαλε ένα test που έκανα. Η απλά ένα κορίτσι που δε μεγάλωσε ποτέ. Όπως κ όλα τα χαμένα παιδιά άλλωστε...

Πριν να μετρήσεις τ' αστέρια δε γυρνώ

Μια φορά κ ένα καιρό ήταν ένα αγόρι κ ένα κορίτσι. Κ συναντήθηκαν ένα μεσημέρι σε μια καφετέρια. Τότε το κορίτσι ερωτεύτηκε το αγόρι. Όμως ήταν πολύ δειλό κ φοβισμένο κ ανώριμο για να το παραδεχτεί. Κ αντί να προσπαθήσει έκανε λάθη. Κ το κατάλαβε πολύ καιρό μετά. Όπως κ το ότι το αγόρι που είχε απέναντι της ήταν άνθρωπος (κ όχι πολύ εύκολος άνθρωπος μάλιστα) που είχε ένα δικό του τρόπο σκέψης κ μια δική του κοσμοθεωρία κ δεν ήταν δυνατόν να βλέπουν τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο. Κ πως ίσως το να πάει κ να του δώσει μια εξήγηση που αυτός ποτέ δεν ζήτησε δεν θα τον έφερνε κοντά της. Έτσι ξεκίνησε να μετράει τ' αστέρια ελπίζοντας ότι όταν θα τα μετρήσει όλα αυτός θα έρθει. Όμως το να μετρήσεις τ' αστέρια δεν είναι εύκολο. Γιατί ξεκινάς με ενθουσιασμό κ με φόρα κ κάποια στιγμή αρχίζεις κ κουράζεσαι, κ συνειδητοποιείς ότι τ΄αστέρια είναι ατέλειωτα κ το να τα μετρήσεις είναι ακόμα πιο δύσκολο από όσο το θεωρούσες. Κ το χειρότερο είναι ότι τα ίδια τ' αστέρια δεν σε βοηθάνε πάντα να τα μετρήσεις. Κρύβονται κ εσύ τα ψάχνεις. Πέφτουν την ώρα που εσύ δεν τα βλέπεις. Συνεχίζουν τη ζωή τους κ εσύ μένεις αμέτοχος. Κ κάπως έτσι φτάνεις στα όρια σου. Αλλά ποια είναι τα όρια? Κ κυρίως μπορείς να τα ελέγξεις? Εγώ νιώθω ότι μπορώ κ ακόμα κι αν δε μπορώ θα τα καταφέρω. Γιατί μπορεί να νιώθω ότι τα πλησιάζω αλλά δεν νιώθω έτοιμη να σταματήσω. Οπότε υπομονή. Ξέρω ότι θα φτάσω στα όριά μου όταν δε θα μπορώ να τα ελέγξω. Άρα αφού ακόμα μπορώ... ΣΥΝΕΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ

When you 're too in love to let it go

Πρώτη δημοσίευση κ ο ψυχικός μου κόσμος (για να μην πω όλη η μου η ζωή) αντικατοπτρίζεται στον στίχο των Coldplay που διάλεξα για τίτλο. Αλήθεια τι κάνεις όταν είσαι τόσο ερωτευμένος για να το αφήσεις να φύγει? Τι κάνεις όταν εμφανίζονται κάποια πλάσματα αυστηρώς ακατάλληλα για να ερωτευτείς κ αυτό που νιώθεις είναι τόσο δυνατό που υπερνικά κάθε λογική φωνή μέσα σου που ουρλιάζει "STAY AWAY!!!!!!!"? Και λέω πλάσματα, γιατί αυτό που εμφανίστηκε στη δική μου ζωή είναι πολύ όμορφο, παράξενο κ μοναδικό για να είναι άνθρωπος. Υπάρχουν φορές που είναι αλλού προσηλωμένος κ δε με κοιτάει κ κάθομαι κ τον χαζεύω κ σκέφτομαι πόσο πολύ θα ήθελα να κοιμόταν στην αγκαλιά μου, να του χάιδευα τα μαλλιά... Κι όμως αυτός δεν είναι στη "φάση" τη δική μου. 'Η έτσι λέει. Άλλα ψάχνω εγώ κ άλλα αυτός, κ σίγουρα όχι αυτά που του δίνω. Το βλέπω, το καταλαβαίνω ότι είναι αλλού, ότι ακόμα κ αν προσπαθήσω τρελά, αυτό που θέλω δύσκολα θα το κερδίσω. I used to be really really selfish. Σκεφτόμουν μόνο τον εαυτό μου κ όχι κ ότι κ ο άλλος, αυτός που έχω απέναντι μου είναι άνθρωπος με καρδιά, αισθήματα, εγωισμό, αξιοπρέπεια κ με διαφορετικό τρόπο σκέψης από το δικό μου. Κ αυτό πληρώνω τώρα. Τις βλακείες που έκανα κ τις οποίες πιστεύω ότι δεν έχει ξεχάσει. Όμως είμαι τόσο ερωτευμένη που νίκησα εγωισμούς κ βολέματα. Μόνο κ μόνο για να μπορέσω, εντελώς αλλαγμένη πια, να μπω στον κόσμο του. Θα μου τη δώσει όμως την ευκαιρία?