Wednesday, November 14, 2007

Just like heaven


Βγήκε από το μπάνιο, μπήκε στο δωμάτιο της κ έκλεισε την πόρτα πίσω της. Πήγε μπροστά από τον ολόσωμο καθρεύτη κ άφησε την πετσέτα να πέσει. Στη θέα του γυμνού της σώματος χαμογέλασε φιλάρεσκα. 10 κατάμαυρα γυαλιστερά νύχια έρχονταν σε πλήρη αντίθεση με το κατάλευκο δέρμα της. Πήρε το τσιμπιδάκι από το γραφείο διορθώνοντας τις τελευταίες ατέλειες στο πρόσωπό της, ενώ το ραδιόφωνο έπαιζε δυνατά...

you
soft and only, you lost and lonely

Άνοιξε το συρτάρι κ έβγαλε τα αγαπημένα της εσώρουχα από μάυρη δαντέλα. Έβαλε το τραγούδι να ξαναπαίξει κ άρχισε να χορεύει κ να τραγουδάει με μοναδικό ακροατήριο παιδικά παιχνίδια που είχαν απομείνει στο δωμάτιο, κούκλες κ αρκουδάκια...

Show me how you do that trick The one that makes me scream" she said "The one that makes me laugh" she said

Ένιωθε πραγματικά ευτυχισμένη. Άνοιξε την ντουλάπα κ έβγαλε ένα μάυρο καλσόν κ το μάυρο φόρεμα, ένας στενός κορσές με άπειρα κορδόνια που κατέληγε σε ασύμετρο τούλι που χάιδευε απαλά τις γάμπες της. Φόρεσε κ τα μαύρα γοβάκια. Πέρασε το μαύρο μολύβι γύρω από τα μάτια της κ χτένισε τα μακριά μαλλιά της... κ ξανακοιτάχτηκε στον καθρεφτη. Ήταν πανέμορφη, σαν νεράιδα που το έσκασε από κάπου...

Strange as angels Dancing in the deepest oceans Twisting in the water You're just like a dream

Ήταν τόσο ευτυχισμένη και τόσο όμορφη. Πήρε μια κορνίζα από το γραφείο της. Η γιαγιά κ ο παππούς. Τους είχε πια συγχωρήσει που έφυγαν πριν τους χορτάσει. Πήρε τη διπλανή φωτογραφία. Ο Μάρκος πεσμένος στο γρασίδι. Ήταν μηνών όταν πρωτοήρθε, αλλά πάνε χρόνια που τα γαυγίσματά του δεν την χαιρετάνε όταν γυρίζει σπίτι. Το είχε όμως ξεπεράσει. Πήρε τη διπλανή φωτογραφία. Έξι κορίτσια αγκαλιά, με βρεγμένα μπλουζάκια στην αυλή του σχολείου αποχαιρετούσαν το γυμνάσιο. Χαμογέλασε, θυμήθηκε τα όνειρα που εκμυστηρεύονταν η μία στην άλλη. Τι κι αν δεν τα ακολούθησαν; Τι κι αν άλλαξαν; Τι κι αν κάποιες δε μιλάνε πια κ έχουν βρει άλλες παρέες; Τι κι αν όλες έχουν βρει άλλες ζωές;
Πήρε την τελευταία κορνίζα κ χάιδεψε το τζάμι, το φίλησε απαλά κ ψυθίρισε "είμαι σίγουρη πως η καινούρια κοπέλα σου θα σε προσέχει". Εξάλλου όλα πια είχαν διορθωθεί. Χαμογελώντας βγήκε έξω.

Spinning on that dizzy edge
I kissed her face and kissed her head And dreamed of all the different ways I had To make her glow

Βγήκε από το δωμάτιο κ πήγε στο σαλόνι. Οι γονείς της έβλεπαν κάποια δραματική σειρά κ ήταν προσηλωμένοι, σχεδόν δεν την κατάλαβαν.
"Μαμά, μπαμπά?"
"Θα βγεις?"
"Ναι, θα αργήσω λίγο"
"Έπρεπε να το πεις στην αδερφή σου, να φύγετε με το αμάξι. Θα πήγαινε για φαγητό με τον αρραβωνιαστικό της"
"Καληνύχτα"
"Ξέχασες το ράδιο ανοιχτό"

Αλλά είχε ήδη φύγει. Μπήκε στο ασανσέρ κ πάτησε το κουμπί. Έφτασε, άνοιξε την πόρτα κ βγήκε έξω. Περπάτησε λίγο, σταμάτησε κ κοίταξε μπροστά. Έβλεπε όλη την πόλη. Το χαμόγελο της απόλυτης ευτυχίας καθρευτιζόταν στο πρόσωπό της. Πήρε βαθιά ανάσα, έκλεισε τα μάτια κ έπεσε στο κενό.

"Why are you so far away?" she said
"Why won't you ever know that I'm in love with you
That I'm in love with you"

8 comments:

ocsoul said...

Τρομακτικό τέλος μιας φαινομενικά ευτιχισμένης μέρας...

Aphrodite said...

simfwnw....ke me tromazi to soundtrack...oti egine gia mia agapi..

Manolog3 said...

Πολύ καλή αφήγηση...γεμάτη "εικόνες". Και το τραγουδι απο τους Cure κολλάει ωραία... ;)

Φαίνεται πως έχεις δύναμη μέσα σου... πολύ δύναμη!! :)

Trickle... said...

Αυτός ο έρωτας......μπορεί ένας άνθρωπος να φαίνεται τόσο μα τόσο χαμογελαστός στους άλλους και μέσα του να λιώνει από τον πόνο για το αγαπημένο πρόσωπο....Το νιώθω όσο μπορώ το κείμενο μετατρέποντάς το σε δικές μου εικόνες...ξέρεις....Φιλιά!

PeNNy LaNe said...

Χαιρετώ!
@ οscoul: Μπορεί να είναι κ το ευτυχισμένο τέλος μιας ουσιαστικά τρομακτικής ζωής παίζω με τις λέξεις τώρα) μπορεί κ όχι όμως...

@ quelmarth: Το soundtrack με ενέπνευσε, δεν ξέρω γιατί... το ερωτεύτηκα αυτό το τραγούδι μόλις το άκουσα, από αυτά που τα ακούς κ θέλεις να κλάψεις.

@ manolog3: Καλώς ήρθες κ σε εχαριστώ για το σχόλιο! Αυτή τη δύναμη ψάχνω κ εγώ.

@ trickle: Ω ναι, ξέρω! Όπως κ εσύ άλλωστε.

Φιλιά σε όλους

Horace said...

πολύ όμορφος συνδυασμός με έμα από τα αγαπημένα μου κομμάτια από cure..

just like a dream!
Φιλιά, σοκολατάκι..!

Bliss said...

το κενο της πολης
ή μηπως το κενο των αισθηματων της
η μοναξια της

...
σε φιλω γλυκα

PeNNy LaNe said...

Φιλιά κ στις 2 σας φιλενάδες... Βliss μου είχα κατά νου μόνο το κενό των συναισθημάτων, αλλά κ το κενό της πόλης μου αρέσει!!

Το έχω παρα-παραμελήσει το blog μου βλέπω...