Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον

Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε
αφού η ιστορία σας ανήκει
σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε

Στ' αυτιά μου δεν χωράνε υποσχέσεις
το έργο το 'χω δει μη με τρελαίνετε
το πλοίο των ονείρων μου με πάει
σε κόσμους που εσείς δεν τους αντέχετε

Μένω μονάχος στο παρόν μου
να σώσω οτιδήποτε - αν σώζεται -
κι ας έχω τις συνέπειες του νόμου
συνένοχο στο φόνο δε θα μ' έχετε

Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
το κόλπο είναι στημένο και στα μέτρα σας
ξεγράψτε με απ' τα κατάστιχά σας
στον κόπο σας δεν μπαίνω και στα έργα σας

Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε
αφού η ιστορία σας ανήκει
σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε

Μένω μονάχος στο παρόν μου
να σώσω οτιδήποτε - αν σώζεται -
κι ας έχω τις συνέπειες του νόμου
συνένοχο στο φόνο δε θα μ' έχετε


Πριν από πολλά πολλά χρόνια, όταν ακόμα έψαχνα τους δίσκους κ τις κασσέττες των γονιών μου, βρήκα μια κασσέττα - δώρο από ένα φίλο μας με δικές του επιλογές τραγουδιών. Η κασσέττα ξεκίναγε με το παραπάνω τραγούδι. Από την πρώτη φορά που το άκουσα το αγάπησα. Όντας πιτσιρίκι δεν πολυκαταλάβαινα τι έλεγε αλλά δεν είχε κ σημασία. Στη συνέχεια έφαγα κ μια φλασιά με τον Χάρη κ τον Πάνο, οπότε αυτό το τραγούδι μπήκα για τα καλά στην dream team. Εξάλλου όλοι μας σε κάποια φάση της ζωής μας θέλουμε να νιώσουμε λίγο επαναστάτες. Πριν από μερικές ώρες βρέ8ηκα μαζί με το Σοκολατάκι, τον Σκίουρο, την Trickle , την Κοκκινοσκουφίτσα του δάσους κ την κυρία Σκιουρίνα (ας μην τα εκθέσω on-line τα παιδιά) στο Σύνταγμα για να παρακολουθήσω την συναυλία που διοργανώθηκε χάριν των φοιτητικών κινητοποιήσεων. Η συναυλία ήταν στο μεγαλύτερο μέρος της πολύ καλή, κ κάποια στιγμή προς το τέλος ακούστηκε αυτό το τραγούδι, τόσο από τα μικρόφωνα όσο κ από τον κόσμο από κάτω. Πρώτη φορά ένιω8α να με αγγίζει ο κάθε στίχος του τόσο πολύ. Σαν να ήταν η απάντηση κ η επιβεβαίωση που έψαχνα. Σίγουρα οι τελευταίοι μήνες της ζωής μου δεν υπήρξαν κ οι πιο συνηθισμένοι. Άλλαξαν πολλά κ αποκτήθηκαν νέες εμπειρίες. Κ σίγουρα όταν περάσει η μπόρα θα μπορέσω κ εγώ να κρίνω πιο αντικειμενικά. Αλλά ειλικρινά αυτή τη στιγμή θέλω να βγω έξω κ να αρχίσω να το φωνάζω... συνένοχο στο φόνο δε θα μ' έχετε. Το πλοίο των ονείρων μου με πάει σε κόσμους που εσείς δεν τους αντέχετε. Έχοντας μέχρι προ ολίγου μια συζήτηση με το Σοκολατάκι, αποτέλεσμα μιας ιδιαίτερα έντονης μέρας, έχω να δηλώσω τα εξής: Είμαι 20 χρονών, κ είναι απόλυτα υγιές να 8έλω να αλλάξω τον κόσμο από τη στιγμή που δε μου αρέσει. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μου απαγορέψει να ονειρεύομαι κ να ελπίζω. Είμαι σε μια σχολή που γουστάρω τρελά κ θα βρω μια δουλειά που επίσης θα γουστάρω τρελά. Το αν θα παντρευτώ ή θα βαφτίσω τα παιδιά μου δεν θα μου το υπαγορεύσει κανένας. Κ αν κάποτε κάνω παιδιά δεν 8α τους μάθω να κάνουν το σταυρό τους 3 φορές τη μέρα, ούτε ότι είναι υποχρέωσή τους να κάνουν παρέλαση αν δεν το νιώθουν. Θα τους μάθω ότι ο κόσμος στον οποίο ζούμε δυστυχώς δεν είναι τέλειος, αλλά απ' την άλλη το τέλειο είναι βαρετό. Θα προσπαθήσω να κάνω την κάθε μέρα τους ευτυχισμένη. Θα τους μάθω να ακούν τα πάντα γύρω τους για να βρουν την αλήθεια τους. Όχι να υπακούν, να ακούν, έχει διαφορά. Κ να διαλέγουν αυτό που τους ταιριάζει. Ότι η φυγή δεν είναι λύση, κ ότι μετράει η προσπάθεια κ όχι το αποτέλεσμα (κάτι στο οποίο ο μπαμπάς μου πάντα διαφωνεί).
Τέλος το τραγουδάκι επάνω αφιερωμένο σε αυτούς που προσπάθησαν ανεπιτυχώς να φτιάξουν το μέλλον μου έτσι όπως ήθελα. Η δράση φέρνει αντίδραση μάγκες!