Friday, December 08, 2006

coz everybody hurts sometimes

Πραγματικά δεν ξέρω τι να γράψω. Μάλλον ότι δεν έχω όρεξη για τίποτα. Τίποτα. Κενό. Μηδέν. Black. Έρχονται Χριστούγεννα. Αδιαφορώ. Τα φωτάκια στους δρόμους, η κλειστή πλατεία Συντάγματος λόγω της Παραμυθούπολης, το καινούριο δέντρο στο σαλόνι μου... είτε υπάρχουν είτε δεν υπάρχουν ένα κ το αυτό. Φέτος δεν ανυπομονώ για χριστουγεννιάτικα ψώνια στην Ερμού με τις κολλητές μου. Ούτε βάζω από το πρωί μέχρι το βράδυ το All I want for Christmas is you κ άλλα παρόμοια. Το σκουφάκι μου Αη Βασίλης style μάλλον θα μείνει στο συρτάρι φέτος. Κ μιας κ τον ανέφερα δε σκοπεύω να γράψω γράμμα. Ούτως ή άλλως το δώρο μου το έδωσε σε άλλο κοριτσάκι. Και τι να του ζητήσω? Να τελειώσει ο εφιάλτης? Να ξυπνήσω κ να έχει τελειώσει...

4 comments:

Nicky-Athina Polymeri said...

Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι.....

PeNNy LaNe said...

Ναι, τα παραμύθια είναι πολύ ωραία, η πραγματικότητα είναι αυτή που δεν αντέχω... δυστυχώς. Τα παραμύθια με έφαγαν. Καλώς ήρθατε στον αληθινό κόσμο.

Νίνα said...

οχι τα παραμυθια ειναι η ασπιδα μας!!!μην μασας, την πραγματικοτητα εμεις την διαμορφωνουμε δεν μας την επιβαλλει κανεις!!!οσο για τα χριστουγεννα κι εγω δεν τρελαινομαι :) φιλακια...ελενακι ;)
(αν κι εχω το προαισθημα-κ σπανιως πεφτω εξω-οτι κατι θα γινει με τον λεγαμενο σου...)

PeNNy LaNe said...

σε ποιον λεγάμενο από όλους αναφέρεσαι καλή μου Νίνα? Στον γνωστό ή σε αυτόν που έρχεται κάθε πρωτοχρονιά?